εὐφωνία: Difference between revisions
ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
m (Text replacement - "οῡτο" to "οῦτο") |
||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=η (Α [[εὐφωνία]]) [[εύφωνος]]<br /><b>1.</b> [[διαύγεια]], [[καθαρότητα]] στη [[φωνή]], γλυκιά, μελωδική [[φωνή]] («[[οὔτε]] εὐφωνίᾳ | |mltxt=η (Α [[εὐφωνία]]) [[εύφωνος]]<br /><b>1.</b> [[διαύγεια]], [[καθαρότητα]] στη [[φωνή]], γλυκιά, μελωδική [[φωνή]] («[[οὔτε]] εὐφωνίᾳ τοσοῦτον διαφέρουσιν Ἀθηναῑοι τῶν ἄλλων [[οὔτε]] σωμάτων μεγέθει καὶ ρώμῃ ὅσον φιλοτιμίᾳ», <b>Ξεν.</b>)<br /><b>2.</b> <b>γραμμ.</b> η αρμονική [[αλληλουχία]] τών φθόγγων («διὰ εὐφωνίαν τὸ σέξτης λέγεται [[ξέστης]]», Μέγα Ετυμολογικόν)<br /><b>νεοελλ.</b><br />καλή [[εκφώνηση]] τών λέξεων, [[μουσικότητα]] και [[ευρυθμία]] λαλιάς, καλή [[προφορά]]<br /><b>αρχ.</b><br />η [[ηχηρότητα]] της φωνής, ο [[ισχυρός]] [[ήχος]] («πολὺ δὲ καὶ ἡ [[ὄπτησις]] ἡ τῶν κεράτων συμβάλλεται καὶ πρὸς εύφωνίαν», <b>Αριστοτ.</b>). | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
Revision as of 12:16, 28 March 2021
English (LSJ)
ἡ, A goodness of voice, X.Mem.3.3.13, Arist.Pr.903b27; τόλμα καὶ εὐ., of an orator, Plu.2.838e. 2 excellence of tone, of horns, Arist. Aud.802b2. II euphony, D.H.Comp.25, Quint.1.5.4, Demetr.Eloc.68.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 belle ou forte voix;
2 harmonie, nombre oratoire.
Étymologie: εὔφωνος.
Greek Monolingual
η (Α εὐφωνία) εύφωνος
1. διαύγεια, καθαρότητα στη φωνή, γλυκιά, μελωδική φωνή («οὔτε εὐφωνίᾳ τοσοῦτον διαφέρουσιν Ἀθηναῑοι τῶν ἄλλων οὔτε σωμάτων μεγέθει καὶ ρώμῃ ὅσον φιλοτιμίᾳ», Ξεν.)
2. γραμμ. η αρμονική αλληλουχία τών φθόγγων («διὰ εὐφωνίαν τὸ σέξτης λέγεται ξέστης», Μέγα Ετυμολογικόν)
νεοελλ.
καλή εκφώνηση τών λέξεων, μουσικότητα και ευρυθμία λαλιάς, καλή προφορά
αρχ.
η ηχηρότητα της φωνής, ο ισχυρός ήχος («πολὺ δὲ καὶ ἡ ὄπτησις ἡ τῶν κεράτων συμβάλλεται καὶ πρὸς εύφωνίαν», Αριστοτ.).
Greek Monotonic
εὐφωνία: ἡ, καλή φωνή, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
εὐφωνία: ἡ
1) красивый голос Xen., Arst.;
2) благозвучие, стройность Plut.
Middle Liddell
εὐφωνία, ἡ,
goodness of voice, Xen. [from εὔφωνος
