ἤμορος: Difference between revisions
m (Text replacement - "q.v." to "q.v.") |
|||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἤμορος]], -ον, θηλ. και ήμορίς (Α)<br />[[αμέτοχος]], [[άμοιρος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>α</i>- στερητικό, με ιων. <i>μα</i>-, κρότητα <span style="color: red;">+</span> [[μόρος]] «[[τμήμα]]-[[μοίρα]]» ( | |mltxt=[[ἤμορος]], -ον, θηλ. και ήμορίς (Α)<br />[[αμέτοχος]], [[άμοιρος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>α</i>- στερητικό, με ιων. <i>μα</i>-, κρότητα <span style="color: red;">+</span> [[μόρος]] «[[τμήμα]]-[[μοίρα]]» ([[πρβλ]]. ομηρ. [[άμμορος]]). Στον <b>Ησύχ.</b> μαρτυρείται η [[γλώσσα]] [[ήμορος]]<br />[[άμοιρος]], <i>το</i> θηλ. [[ημορίς]]<br /><i>κενή</i>, <i>εστερημένη</i> [[καθώς]] και ο ρηματ. τ. <i>ημόριζεν</i><br /><i>άμοιρον εποίησεν</i>]. | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym | ||
Revision as of 16:06, 23 August 2021
English (LSJ)
ον,= ἄμοιρος, Hsch., Phot.:—fem. ἠμορίς, ίδος, A.Fr. 165: ἠμόριξεν· ἄμοιρον ἐποίησεν, Hsch. (ἤμορος Ion. form = Aeol. ἄμμορος (q.v.).)
German (Pape)
[Seite 1171] VLL. = ἄμοιρος.
Greek (Liddell-Scott)
ἤμορος: -ον, = ἄμοιρος, Ἡσύχ., Φώτ.· θηλ. ἠμορίς, ίδος, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 162.
Greek Monolingual
ἤμορος, -ον, θηλ. και ήμορίς (Α)
αμέτοχος, άμοιρος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερητικό, με ιων. μα-, κρότητα + μόρος «τμήμα-μοίρα» (πρβλ. ομηρ. άμμορος). Στον Ησύχ. μαρτυρείται η γλώσσα ήμορος
άμοιρος, το θηλ. ημορίς
κενή, εστερημένη καθώς και ο ρηματ. τ. ημόριζεν
άμοιρον εποίησεν].
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: ἄμοιρος; from there ἠμορίς κενή, ἐστερημένη. Αἰσχύλος Νιόβῃ (Fr. 165); ἠμόριξεν ἄμοιρον ἐποίησεν H.
Origin: IE [Indo-European] [969] *smer- remember, receive as share
Etymology: IA from *ἄ-σμορος and identical with Hom. (Aeol.) ἄ-μμορος; s. μείρομαι (μόρος, μοῖρα) and κάμμορος. - Schwyzer 310; s. also Schulze Herm. 28, 25 (= Kl. Schr. 401).
Frisk Etymology German
ἤμορος: {ḗmoros}
Meaning: ἄμοιρος; davon ἠμορίς· κενή, ἐστερημένη. Αἰσχύλος Νιόβῃ (Fr. 165); ἠμόριξεν· ἄμοιρον ἐποίησεν H.
Etymology : Ion. att. aus *ἄσμορος und mit hom. (äol.) ἄμμορος identisch; s. zu μείρομαι (μόρος, μοῖρα) und κάμμορος. — Schwyzer 310; vgl. noch Schulze Herm. 28, 25 (= Kl. Schr. 401).
Page 1,637
