διαλυτής: Difference between revisions
πῶς δ' οὐκ ἀρίστη; τίς δ' ἐναντιώσεται; τί χρὴ γενέσθαι τὴν ὑπερβεβλημένην γυναῖκα; (Euripides' Alcestis 152-54) → How is she not noblest? Who will deny it? What must a woman have become to surpass her?
mNo edit summary |
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=dialuth/s | |Beta Code=dialuth/s | ||
|Definition=οῦ, ὁ, [[dissolver]], [[breaker-up]], τῆς [[ἑταιρία]]ς Th. 3.82; [[εἰρήνη]]ς Procop. ''Pers.'' 1.14. | |Definition=οῦ, ὁ, [[dissolver]], [[breaker-up]], τῆς [[ἑταιρία]]ς Th. 3.82; [[εἰρήνη]]ς Procop. ''Pers.'' 1.14. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-οῦ, ὁ<br /><b class="num">1</b> c. gen. [[que disuelve]], [[que rompe]] τῆς ἑταιρίας Th.3.82, Procop.<i>Vand</i>.2.14.27<br /><b class="num">•</b>[[que pone fin a]] τῆς προθυμίας Procop.<i>Pers</i>.1.18.24, cf. 14.2, τῆς τυραννίδος Procop.<i>Goth</i>.3.32.6<br /><b class="num">•</b>[[que rompe]], [[incumplidor]] τῶν ὡμολογημένων Procop.<i>Goth</i>.2.30.25.<br /><b class="num">2</b> [[mediador]] ἐπὶ τοῖσδε διελύσαντο τὰ [[γένη]] ἄλληλα ... ὑπὸ τῶν αἱρεθέντων διαλυτῶν <i>Ath.Agora</i> 19.L4b.6 (III a.C.). | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 15: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />qui dissout, qui brise.<br />'''Étymologie:''' [[διαλύω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />qui dissout, qui brise.<br />'''Étymologie:''' [[διαλύω]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 10:55, 1 October 2022
English (LSJ)
οῦ, ὁ, dissolver, breaker-up, τῆς ἑταιρίας Th. 3.82; εἰρήνης Procop. Pers. 1.14.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
1 c. gen. que disuelve, que rompe τῆς ἑταιρίας Th.3.82, Procop.Vand.2.14.27
•que pone fin a τῆς προθυμίας Procop.Pers.1.18.24, cf. 14.2, τῆς τυραννίδος Procop.Goth.3.32.6
•que rompe, incumplidor τῶν ὡμολογημένων Procop.Goth.2.30.25.
2 mediador ἐπὶ τοῖσδε διελύσαντο τὰ γένη ἄλληλα ... ὑπὸ τῶν αἱρεθέντων διαλυτῶν Ath.Agora 19.L4b.6 (III a.C.).
German (Pape)
[Seite 588] ὁ, der Auflöser, Zerstörer; ἑταιρίας Thuc. 3, 82.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
qui dissout, qui brise.
Étymologie: διαλύω.
Greek Monolingual
διαλυτής, ο (AM) διαλύω
1. αυτός που διαλύει
2. ο παραβάτης του νόμου.
Greek Monotonic
διαλῠτής: -οῦ, ὁ, διαλύτης, καταλύτης, παράγοντας, το μέσο που προκαλεί διάλυση, αυτό που συντελεί στην αποσύνθεση, σε Θουκ.
Russian (Dvoretsky)
διαλῠτής: ου ὁ разрушитель (ἑταιρίας Thuc.).
Middle Liddell
διαλῠτής, οῦ, n [from διαλύω
a dissolver, breaker-up, Thuc.
