μοιχικός: Difference between revisions
ἑτέρως ἠδύνατο βέλτιον ἢ ὡς νῦν ἔχει κατεσκευάσθαι → otherwise they could have been constructed better than they are now (Galen, On the use of parts of the body 4.143.1 Kühn)
| Line 26: | Line 26: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''μοιχικός:'''<br /><b class="num">1)</b> [[распутный]], [[развратный]] (μ. καὶ [[ἀκόλαστος]] Plut.);<br /><b class="num">2)</b> касающийся прелюбодеяния (μοιχικαὶ πρός τινα διαβολαί Luc.). | |elrutext='''μοιχικός:'''<br /><b class="num">1)</b> [[распутный]], [[развратный]] (μ. καὶ [[ἀκόλαστος]] Plut.);<br /><b class="num">2)</b> [[касающийся прелюбодеяния]] (μοιχικαὶ πρός τινα διαβολαί Luc.). | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[μοιχικός]], ή, όν<br />adulterous, μ. διαβολαί accusations of [[adultery]], Luc. | |mdlsjtxt=[[μοιχικός]], ή, όν<br />adulterous, μ. διαβολαί accusations of [[adultery]], Luc. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 19:20, 19 August 2022
English (LSJ)
ή, όν, A adulterous, λέκτρα Ps.-Phoc.178; ᾠδαί Ath.15.697b; of persons, Plu.2.18e; μ. διαβολαί accusations of adultery, Luc.Cal.14.
German (Pape)
[Seite 199] ehebrecherisch, λέκτρα, Phocyl. 166, u. öfter bei Plut.; διαβολαί, wegen Ehebruchs, Luc. calumn. 14. – Adv. μοιχικῶς, Schol. Lycophr. 87.
Greek (Liddell-Scott)
μοιχικός: -ή, -όν, εἰς μοιχείαν ἀνήκων, λέκτρα Ψευδο-Φωκυλ. 166· ᾠδαὶ Ἀθήν. 697Β· ἐπὶ προσώπων, Πλούτ. 2. 18F· μ. διαβολαί, κατηγορίαι ἐπὶ μοιχείᾳ, Λουκ. π. Διαβολ. 14. - Ἐπίρρ. μοιχικῶς, Ἀθαν. ΙΙ, 1173Β, κλ.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 d’adultère, qui concerne l’adultère;
2 enclin à l’adultère.
Étymologie: μοιχός.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α μοιχικός, -ή, -όν) μοιχός
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον μοιχό ή στη μοιχεία («μοιχικαὶ διαβολαί» — κατηγορίες για μοιχεία, Λουκιαν.)
2. επιρρεπής προς τη μοιχεία.
επίρρ...
μοιχικῶς (ΑΜ)
με τρόπο μοιχικό, που αρμόζει σε μοιχό.
Greek Monotonic
μοιχικός: -ή, -όν, μοιχικός, αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη μοιχεία, μοιχικαὶ διαβολαί, κατηγορίες για διάπραξη μοιχείας, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
μοιχικός:
1) распутный, развратный (μ. καὶ ἀκόλαστος Plut.);
2) касающийся прелюбодеяния (μοιχικαὶ πρός τινα διαβολαί Luc.).
Middle Liddell
μοιχικός, ή, όν
adulterous, μ. διαβολαί accusations of adultery, Luc.
