ἀποδύρομαι

English (LSJ)

[ῡ], A lament bitterly, τι πρὸς τὤγαλμα Hdt.2.141; τύχας A Pr.637; ἐμαυτὴν καὶ γένος τὸ πᾶν S.El.1122; τινί to a person, Apollod.1.9.8 (dub.): abs., Pl.R.606a. 2 take one's fill of lamentation (cf. ἀπολοφύρομαι), IG1.463.

Spanish (DGE)

1 lamentar c. ac. ταῦτ' IG 1².976 (VI a.C.), τύχας A.Pr.637, ἐμαυτὴν καὶ γένος τὸ πᾶν S.El.1122, τὰ συμβάντα D.55.24, τὰ προσήκονθ' D.60.37, τὴν ἑαυτοῦ ἀπώλειαν Theopomp.Hist.350, τὴν ἀκλεῆ τῶν ἀδελφῶν ταλαιπωρίαν LXX 3Ma.4.12
•c. ac. y πρός c. ac. lamentar algo ante πρὸς τὤγαλμα ἀποδύρεσθαι οἷα κινδυνεύει παθεῖν Hdt.2.141, τὰ πλεῖστα πρὸς ὑμᾶς D.45.57.
2 abs. lamentarse Pl.R.606a, Plu.2.455c, BGU 836.7 (VI d.C.)
•c. ἐπί c. gen. lamentarse de Melit.Pass.27.p.5.2.

German (Pape)

[Seite 302] beweinen, beklagen, Aesch. Prom. 640 Soph. El. 1111 Plat. Rep. X, 606 a u. Folgd., z. B. Dem. 45, 57, πλεῖστα ἀποδυράμενος πρὸς ὑμᾶς ῥᾴων ἔσομαι, bei Einem, wie Luc. Tim. 13; sich ausweinen, Men. bei Stob. flor. 113, 9.

French (Bailly abrégé)

se lamenter sur, acc..
Étymologie: ἀπό, ὀδύρομαι.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποδύρομαι: [ῡ]: μέλλ. -οδῠροῦμαι: - θρηνολογῶ, ὀλοφύρομαι ἐνώπιόν τινος, παρακαλῶ μετὰ ὀδυρμῶν, ἐσελθόντα, ἐς τὸ μέγαρον πρὸς τὤγαλμα ἀποδύρεσθαι Ἡρόδ. 2. 141· τύχας, Αἰσχύλ. Πρ. 637· ἐμαυτὴν καὶ γένος στὸ πᾶν Σοφ. Ἠλ. 1122· ἀπολ., Πλάτ. Πολ. 606Α.

Greek Monolingual

ἀποδύρομαι (Α) οδύρομαι
1. θρηνώ, θρηνολογώ
2. παρακαλώ με κλάματα.

Greek Monotonic

ἀποδύρομαι: [ῡ], μέλ. -υροῦμαι, ολοφύρομαι, θρηνώ σπαρακτικά, σε Ηρόδ., Αττ.

Russian (Dvoretsky)

ἀποδύρομαι: горько жаловаться, плакаться, оплакивать (Plat., Dem., Plut.; τι Aesch., Soph.; τι πρός τινα Her., Luc.).

Middle Liddell

to lament bitterly, Hdt., attic