ἀρίδακρυς: Difference between revisions
Ὡς χαρίεν ἔστ' ἄνθρωπος, ἂν ἄνθρωπος ᾖ → Res est homo peramoena, quum vere est homo → Wie voller Anmut ist ein Mensch, der wirklich Mensch
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=υς, υ;<br />accompagné de larmes abondantes.<br />'''Étymologie:''' ἀρι-, [[δάκρυ]]. | |btext=υς, υ;<br />accompagné de larmes abondantes.<br />'''Étymologie:''' ἀρι-, [[δάκρυ]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀρίδακρυς:'''<br /><b class="num">1)</b> [[сопровождаемый горьким плачем]] ([[γόος]] Aesch.);<br /><b class="num">2)</b> Arst. = [[ἀριδάκρυος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀρίδακρῠς:''' -υ, γεν. <i>-υος</i> ([[δάκρυ]]), αυτός που κλαίει [[πολύ]], ο [[πολύδακρυς]], σε Αισχύλ. | |lsmtext='''ἀρίδακρῠς:''' -υ, γεν. <i>-υος</i> ([[δάκρυ]]), αυτός που κλαίει [[πολύ]], ο [[πολύδακρυς]], σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[δάκρυ]]<br />[[much]] [[weeping]], [[very]] [[tearful]], Aesch. | |mdlsjtxt=[[δάκρυ]]<br />[[much]] [[weeping]], [[very]] [[tearful]], Aesch. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 18:20, 3 October 2022
English (LSJ)
υ, gen. υος, very tearful, γόος A.Pers.947 (lyr.); of persons, Arist.HA608b9, Pr. 953b11: prov., ἀριδάκρυες ἀνέρες ἐσθλοί Sch. Ven.Il.1.349; but in bad sense, Ph.2.269.
Spanish (DGE)
(ἀρίδακρῠς) -ῠ
• Prosodia: [ᾰρῐ-]
• Morfología: [gen. -υος]
1 abundante en lágrimas, γόος A.Pers.947, cf. Poll.2.63.
2 de pers. que llora mucho, dado al llanto γυνὴ ἀνδρὸς ... ἀρίδακρυ μᾶλλον Arist.HA 608b9, cf. Arist.Pr.953b11, prov. ἀριδάκρυες ἀνέρες ἐσθλοί Sch.Er.Il.1.349, ἀγαθοὶ δ' ἀριδάκρυες ἄνδρες Zen.1.4
•peyor. γενόμενος φιλήδονος ... ἔσει ... ἀ. Ph.2.269.
German (Pape)
[Seite 350] υος, dasselbe, γόος Aesch. Pers. 910; ἀγαθοὶ δ' ἀριδάκρυες ἄνδρες Zen. 1, 14. Vgl. Schol. Il. 19, 5.
French (Bailly abrégé)
υς, υ;
accompagné de larmes abondantes.
Étymologie: ἀρι-, δάκρυ.
Russian (Dvoretsky)
ἀρίδακρυς:
1) сопровождаемый горьким плачем (γόος Aesch.);
2) Arst. = ἀριδάκρυος.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρίδακρῠς: υ, γεν. -υος, ὁ πολύδακρυς γόος Αἰσχύλ. Πέρς. 947˙ ἐπὶ προσ., Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 9. 1. 1, πρβλ. 30. 1, 7˙ παροιμ., ἀριδάκρυες ἀνέρες ἐσθλοὶ Σχόλ. Ἐν. εἰς Ἰλ. Α. 349.
Greek Monotonic
ἀρίδακρῠς: -υ, γεν. -υος (δάκρυ), αυτός που κλαίει πολύ, ο πολύδακρυς, σε Αισχύλ.
