ὄρρος: Difference between revisions
Εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → A way of life disposed to silence is contemptible → Taciturna facile ingenia contemni solent → Gemein ist ein Charakter, über den man schweigt
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
Line 12: | Line 12: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />extrémité de la colonne vertébrale, sacrum ; <i>en parl. d’animaux</i> croupion.<br />'''Étymologie:''' cf. [[οὐρά]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />extrémité de la colonne vertébrale, sacrum ; <i>en parl. d’animaux</i> croupion.<br />'''Étymologie:''' cf. [[οὐρά]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὄρρος:''' ὁ<br /><b class="num">1)</b> анат. [[зад]] или [[копчик]] Luc.;<br /><b class="num">2)</b> (у птиц), [[гузка]] Arph. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Line 18: | Line 21: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ὄρρος:''' ὁ, το [[άκρο]] του οστού [[κόκκυγας]], όπου βγαίνουν τα φτερά του πουλιού, σε Αριστοφ. | |lsmtext='''ὄρρος:''' ὁ, το [[άκρο]] του οστού [[κόκκυγας]], όπου βγαίνουν τα φτερά του πουλιού, σε Αριστοφ. | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym |
Revision as of 21:49, 3 October 2022
English (LSJ)
ὁ,
A end of the os sacrum (cf. ὀρροπύγιον), Gal.19.127, Sch.Ar. Pl.122, Moer.p.284 P., Ath.13.565f; but Ammon. (Diff.p.27) identifies it with ταῦρος III, cf. Poll.2.173; = τράμις, Ruf.Onom.101.
2 generally, rump, Ar.Ra.222, Pax1239, Lys.964, etc. (The orig. form was prob. ὄρσος (contained in Ion. ὀρσοπύγιον, v. ὀρροπύγιον, and perhaps in ὀρσοθύρη), cf. OE. ears, OHG. ars, etc.: akin also to οὐρά.)
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
extrémité de la colonne vertébrale, sacrum ; en parl. d’animaux croupion.
Étymologie: cf. οὐρά.
Russian (Dvoretsky)
ὄρρος: ὁ
1) анат. зад или копчик Luc.;
2) (у птиц), гузка Arph.
Greek (Liddell-Scott)
ὄρρος: (Β), ὁ, τὸ ἄκρον τοῦ ἱεροῦ ὀστοῦ (πρβλ. ὀρροπύγιον), Γαλην. Λεξ. Ἱππ., Σχόλ. εἰς Ἀριστ. Πλ. 122, Μοῖρις 284· ἀλλ’ ὁ Ἀμμώνιος ταυτίζει τὴν λέξιν πρὸς τὸ ταῦρος ΙΙΙ, πρβλ. Πολυδ. Β΄, 173. 2) καθόλου πυγή, γλουτός, Ἀριστοφ. Βάτρ. 222, Εἰρ. 1239, Λυσ. 964, κτλ. Ὁ ἀρχικὸς τύπος ἦτο πιθ. ὄρσος, πρβλ. Ἀγγλο-Σαξον. œrs, κτλ.· Ἀρχ. Γερμ. ars, κτλ.· ὡσαύτως συγγενὲς τῷ οὐρά, ἀλλ’ οὐχὶ τῷ ὀρρωδέω.)
Greek Monotonic
ὄρρος: ὁ, το άκρο του οστού κόκκυγας, όπου βγαίνουν τα φτερά του πουλιού, σε Αριστοφ.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: rump, arse (Ar.), end of the os sacrum (Gal.).
Compounds: As 1. member in ὀρροπύγιον, Ion. ὀρσοπύγιον, s. πυγή. As 2. member in παλίνορσος moving back (Γ 33, Emp.; -ρρ- Ar. Ach. 1179), s. Wackernagel Unt. 226; prob. also in ἄψορρος, s. v.
Derivatives: ὀρρώδης = belonging to the rump (Hp., Gal.), ὀρροχμόν ἔσχατον, ἄκρον H., after νεοχμός(?), s.v. and Belardi Doxa 3, 216f. w. lit. (wrong Specht KZ 66, 199f.).
Origin: IE [Indo-European] [340] *h₁ers-, *h₁ors- hindmost
Etymology: Old inherited expression for hindmost, which was avoided by the epic for its status (Wackernagel Unt. 224 ff.), identical with Germ., e.g. OHG ars Arsch', Arm. oṙ, pl. oṙ-k` (i-st.): IE *ors-o-, *ors-i-; besides OIr. err tail < *h₁ersā. Phönetically unclear is Hitt. arraš hindmost; uncertain hypothesis by Neumann KZ 77, 79ff. (w. lit.). Against ὄρρος from *ὄρσος Forbes Glotta 36, 264ff. -- The word can be understood as enlargement of an s-stem *or(o)s-, *er(o)s- elevation and can then belong closely together with ὄρος mountain (s.v.). Further lit. in Bq, WP. 1, 138, Pok. 340. -- Cf. ὀρσοθύρη and οὑρά.
Middle Liddell
Frisk Etymology German
ὄρρος: {órros}
Grammar: m.
Meaning: Hinterer, After (Ar.), Ende des os sacrum (Gal. u.a.).
Composita : Als Vorderglied in ὀρροπύγιον, ion. ὀρσο-, s. πυγή. Als Hinterglied in παλίνορσος zurückweichend (Γ 33, Emp. u.a.; -ρρ-Ar. Ach. 1179), s. Wackernagel Unt. 226; wohl auch in ἄψορρος, s. bes.
Derivative: Davon ὀρρώδης zum Hintern gehörig (Hp., Gal.), ὀρροχμόν· ἔσχατον, ἄκρον H., nach νεοχμός, s.d. und Belardi Doxa 3, 216f. m. Lit. (verfehlt Specht KZ 66, 199f.).
Etymology : Altererbter Ausdruck für Hinterer, der vom Epos aus Anstandsgefühl vermieden wurde (Wackernagel Unt. 224 ff.), mit germ., z.B. ahd. ars ’Arsch’, arm. oṙ, pl. or̥-k‘ (i-St.) identisch. idg. *ors-o-, *ors-i-; daneben air. err Schwanz aus *ersā. Lautlich unklar ist heth. arraš After, Gesäß; unsichere Hypothese von Neumann KZ 77, 79ff. (m. Lit.). Gegen ὄρρος aus *ὄρσος Forbes Glotta 36, 264ff. — Das Wort läßt sich als Erweiterung eines s-Stamms *or(o)s-, *er(o)s- Erhebung auffassen und kann dann mit ὄρος Berg (s.d. m. weiteren Anknüpfungen) aufs engste zusammengehören. Weitere Lit. bei Bq, WP. 1, 138, Pok. 340. — Vgl. ὀρσοθύρη und οὐρά.
Page 2,427