ὠμοφάγος: Difference between revisions
Μὴ σπεῦδε πλουτεῖν, μὴ ταχὺς πένης γένῃ → Ditescere properans, inops fies cito → Vermeide schnellen Reichtum, sonst verarmst du schnell
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui mange de la chair crue.<br />'''Étymologie:''' [[ὠμός]], [[ἔφαγον]]. | |btext=ος, ον :<br />qui mange de la chair crue.<br />'''Étymologie:''' [[ὠμός]], [[ἔφαγον]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὠμοφάγος:''' (ᾰ)<br /><b class="num">1)</b> [[питающийся сырым мясом]] ([[ἔθνος]] Thuc.);<br /><b class="num">2)</b> [[плотоядный]], [[хищный]] (λέοντες, θῶες Hom.; θῆρες HH; sc. ζῷα Arst.);<br /><b class="num">3)</b> Eur. = [[ὠμόφαγος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ὠμοφάγος:''' [ᾰ], -ον ([[ὠμός]], [[φαγεῖν]]), αυτός που τρώει ωμό [[κρέας]], [[σαρκοφάγος]], σε Ομήρ. Ιλ., Θουκ. | |lsmtext='''ὠμοφάγος:''' [ᾰ], -ον ([[ὠμός]], [[φαγεῖν]]), αυτός που τρώει ωμό [[κρέας]], [[σαρκοφάγος]], σε Ομήρ. Ιλ., Θουκ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
Revision as of 22:15, 3 October 2022
English (LSJ)
(parox.), ον, A eating raw flesh, carnivorous, of savage beasts, λέοντες, θῶες, λύκοι, Il.5.782, 11.479, 16.157; θῆρες h.Ven.124; of the Centaurs, Thgn. 542; of savage men, Th.3.94, Str.15.1.57, Porph.Abst.1.13; of certain daemons, ὠμοφάγοι χθόνιοι PMag.Par.1.1444; τὰ ὠ. carnivores, Hp.Vict.2.49 cod.M, Arist.HA608b25, PA694a1; ὠ. χάρις (cf. ἀνδροβρώς) E.Ba.139 (lyr.). II rarely proparox. ὠμόφᾰγος, ον, Pass., eaten raw, of sacrifices offered to Dionysus, E.Fr.472.12 (anap., τάς τ' ὠμοφάγους δαίτας τελέσας codd. perhaps rightly, cf. ὠμοφάγιον).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui mange de la chair crue.
Étymologie: ὠμός, ἔφαγον.
Russian (Dvoretsky)
ὠμοφάγος: (ᾰ)
1) питающийся сырым мясом (ἔθνος Thuc.);
2) плотоядный, хищный (λέοντες, θῶες Hom.; θῆρες HH; sc. ζῷα Arst.);
3) Eur. = ὠμόφαγος.
Greek (Liddell-Scott)
ὠμοφάγος: [ᾰ], -ον, (ὠμὸς) ὁ τρώγων ὠμὸν κρέας, σαρκοβόρος, ἐπὶ ἀγρίων θηρίων, λέοντες, θῶες, λύκοι Ἰλ. Ε. 782, Λ. 479, Π. 157· θῆρες Ὕμν. εἰς Ἀφρ. 124· ἐπὶ τῶν Κενταύρων, Θέογν. 542· ἐπὶ ἀγρίων ἀνθρώπων, Θουκ. 3. 94, Πορφύρ. π. Ἀποχ. Ἐμψύχ. § 13· - τὰ ὠμοφάγα Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 1, 10· πρβλ. π. Ζ. Μορ. 4. 12, 17· - ὠμ. χάρις (πρβλ. ἀνδροβρὼς) Εὐρ. Βάκχ. 139. Πρβλ. ὠμάδιος, ὠμηστής, ΙΙ. σπανίως προπαροξ., ὠμόφαγος, ον, παθ., ὁ ὠμὸς φαγωθείς, δαῖτες ὠμ., θυσίαι γενόμεναι εἰς τιμὴν τοῦ Διονύσου, Εὐρ. Ἀποσπ. 475α. 12. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὠμοφάγους δαῖτας· τοὺς τὰ ὠμὰ κρέα μερίζοντας καὶ ἐσθίοντας».
English (Autenrieth)
Spanish
Greek Monolingual
-α, -ο / ὠμοφάγος,-ον, ΝΑ
αυτός που τρώει ωμές τροφές και, ιδίως, ωμό κρέας
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ωμοφάγα
τα σαρκοφάγα ζώα
αρχ.
φρ. «ὠμοφάγος χάρις» — η χαρά που προκαλείται από τη βρώση ωμού κρέατος (Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠμός + -φάγος. Η παροξυτονία προσδίδει στον τ. ενεργ. σημ.].
-ον Α
(κυρίως σε θυσίες προς τιμήν του Βάκχου) αυτός που τρώγεται ή αυτός που φαγώθηκε ωμός («δαῑτες ὠμόφαγοι», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠμός + -φαγος. Η προπαροξυτονία προσδίδει στον τ. παθ. σημ.].
Greek Monotonic
ὠμοφάγος: [ᾰ], -ον (ὠμός, φαγεῖν), αυτός που τρώει ωμό κρέας, σαρκοφάγος, σε Ομήρ. Ιλ., Θουκ.
Middle Liddell
ὠμο-φᾰ́γος, ον, ὠμός, φαγεῖν
eating raw flesh, carnivorous, Il., Thuc.
