ἐπιφορά

English (LSJ)

ἡ, (ἐπιφέρω)

   A bringing to or upon: hence,    1 donative, extra pay, in pl., Th.6.31, D.S.17.94 ; so ἡ ἔξωθεν ἐ. τῆς εὐδαιμονίας Plb.5.90.4    2 application, ὀνομάτων Pl.Lg.944b, cf.Cra.430d.    3 secondcourse [at dinner], Damox.2.58 (pl.).    4 fine paid by contractor for failure to keep time, BCH35.44 (Delos), cf.Hermes17.5 (ibid.); = καταδίκη, Hsch. (pl.).    5 application, τὴν τῆς αἰσθήσεως ἐ. ποιεῖσθαι to concentrate attention, Plu.2.1144b.    b infliction, πληγῶν POxy. 283.15 (i A. D.).    6 additional payment of φόρος, IG12.205, al.    II (from Pass.) offering made at the grave, Plu.Num.22.    2 impact, Epicur.Nat.15.26, al. ; sudden attack, Plb.6.55.2, etc. ; ἐπιφορὰς πρός τινα ποιῆσαι, in controversy, Phld.Lib.p.35 O. ; ἐ. ὄμβρων sudden burst of rain, Plb.4.41.7 ; of wind, Thphr.CP5.12.11 ; ἡ τοῦ κωρύκου ἐ. Philostr.Gym.57 ; attack of an orator, opp. ἀπολογία, Id.VS1.25.10 (pl.).    3 vehemence in oratory, Hermog.Id.1.11, al., Philostr.VS1.17.1, al.    4 growth by assimilation of nourishment, Stoic.2.229.    5 Medic., epiphora, persistent flow of tears, as a disease, Dsc.Eup.1.35, Gal.14.749,768 (but non-technically, floods of tears, Plb.15.26.3) ; deflux of morbid humours, Meno Iatr.5.30, Plu.2.102a (pl.) ; τοῦ γάλακτος Sor.1.76 ; ὀχθώδεις ἐ. tuberous eruption, Ruf. ap. Orib.8.24.35.    b attack, πυρετῶν, etc., Vett.Val.3.4 (pl.), al.    6 propensity, -φορὰς ἔχειν πρός τι Men.Rh.p.342 S.    III Rhet., second clause in a sentence, opp. ἀρχή, D.H.Dem. 20.    2 repetition, συνδέσμου Demetr.Eloc.196.    3 succession of clauses ending in the same word, opp. ἐπιβολή, Rut.Lup.1.8.    IV in Stoic Logic, the conclusion of a syllogism, Chrysipp.Stoic.2.80, Crinisib.3.269, Procl.in Prm.p.534 S.    2 question at issue, τῆς ἐ. ἀπερρυηκέναι Phld.Mus.p.96 K.    V in Gramm., ἔχειν ἐν ἐπιφορᾷ τὸ λλ to have λλ immediately following, Hdn.Gr.2.932.

German (Pape)

[Seite 1000] ἡ, 1) das Dazubringen, Hinzutragen, τὴν τοῦ ἀνομοίου δόσιν καὶ ἐπιφοράν Plat. Crat. 430 d; ὀνομάτων, das Beilegen der Namen, Legg. XII, 944 b, vgl. Crat. 430 d; – die Zugabe, zum Solde, Zulage, Thuc. 6, 31; D. Sic. 17, 94; αἱ ἔξωθεν ἐπιφοραίD. Cass. 47, 17; vgl. Poll. 3, 94; die Zufuhr, Pol. 5, 90, 4; von Speisen, das Aufgetragene, od. der Nachtisch, Damox. bei Ath. III, 103 a (vgl. ἐπιφόρημα); – das den Todten zum Geschenk, Opfer Dargebrachte, Plut. Num. 22 (vgl. ἐπιφέρω). – 2) das Herankommen, Andringen, der Andrang, ἀνέμων Theophr.; ὄμβρων, χειμῶνος, auch δακρύων, Pol. 4, 41, 7. 5, 51. 15, 26, 3; ῥευμάτων Plut. Arist. 6; a. Sp.; Anfall, Angriff, Pol. 6, 55, 2 u. oft. – Daher auch Anklage, Rhett., bei denen es auch die kraftvolle Wiederholung eines oder mehrerer Wörter bedeutet, ῥεύματος, von Feuchtigkeit aus irgend einem Theile des Körpers, Medic. – 3) der Schluß in der Logik, Sext. Emp. Pyrrh. 2, 136; D. L.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιφορά: ἡ, (ἐπιφέρω) τὸ ἐπιφέρειν τι εἴς τι ἢ ἐπί τι, ἐντεῦθεν, 1) προσθήκη τις γινομένη εἰς τὸν μισθόν τινος, Θουκ. 6. 31, Διόδ. 17. 94· προσθήκη συντελοῦσα εἴς τι, ἡ ἔξωθεν ἐπ. τῆς εὐδαιμονίας Πολύβ. 5. 90, 4. 2) τὸ ἐπιφέρειν, ἐπιβάλλειν, ἐπιβολή, ὀνομάτων Πλάτ. Κρατ. 430D, Νόμ. 944Β. 3) προσθήκη, δευτέρα σειρὰ φαγητῶν ἐπὶ δείπνου, Δαμόξ. ἐν «Συντρόφοις» 1. 58· πρβλ. ἐπιφόρημα. ΙΙ. (ἐκ τοῦ Παθ.) προσφορὰ γινομένη ἐπὶ τοῦ τάφου, Πλουτ. Νουμ. 22. 2) αἰφνίδιος προσβολή, ὁρμή, βία, Λατ. impetus, Πολύβ. 6. 55, 2, κτλ.· ἐπ. ὄμβρων, χειμῶνος, δακρύων, αἰφνίδιος βροχή, αἰφνίδια δάκρυα, ὁ αὐτ. 4. 41. 7, κτλ.· ἐπ. ἀνέμων Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 5. 12, 11· ἡ ἐπίθεσις ῥήτορος, ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ ἀπολογία, Φιλόστρ. 542· ἡ τῆς αἰσθήσεως ἐπ., προσοχή, Πλούτ. 2. 1144b. 3) ἐπ. ῥευμάτων, ἐπιρροὴ ὑγρῶν, Λατ. epiphora, αὐτόθι 102Α, Γαλην. τ. 13. σ. 439C. ΙΙΙ. ἐν τῇ Ρητορικῇ, ἡ δευτέρα πρότασις ἔν τινι περιόδῳ, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ἀρχή, Διον. Ἁλ. π. Δημ. 20· ἐν τῇ λογικῇ, τὸ συμπέρασμα συλλογισμοῦ ἢ ὑποθέσεώς τινος, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 8. 301.