πηλαμύς: Difference between revisions
κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ' ὑγιαίνειν → nothing is more beautiful than being just, but nothing is more pleasant than being healthy | Most beautiful is what is most just; the best thing is to be healthy.
(13_4) |
(6_22) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0610.png Seite 610]] ύδος, ἡ, auch [[πηλαμίς]], eine Art <b class="b2">Thunfisch</b>, die auch unter den Namen [[κορδύλη]], [[κύβιον]] u. [[ὄρκυνος]] vorkommt, in Marseille noch jetzt palamyde genannt; Soph. frg. 446; Ath. VII, 319 a u. öfter; Arist. H. A. 6, 17; Ael. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0610.png Seite 610]] ύδος, ἡ, auch [[πηλαμίς]], eine Art <b class="b2">Thunfisch</b>, die auch unter den Namen [[κορδύλη]], [[κύβιον]] u. [[ὄρκυνος]] vorkommt, in Marseille noch jetzt palamyde genannt; Soph. frg. 446; Ath. VII, 319 a u. öfter; Arist. H. A. 6, 17; Ael. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''πηλᾰμύς''': -ύδος, ἡ, ([[πηλὸς]]) [[εἶδος]] θύννου, κοινῶς «παλαμύδα», Λατιν. pelamys (λέγεται ὅτι αὕτη [[εἶναι]] νεαρὸς [[θύννος]], Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 17, 11), Σοφ. Ἀποσπ. 446, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μούσαις» 5, Ἀθήν. 116Ε, 303Β· ― ἐν Μασσαλίᾳ καλεῖται [[εἰσέτι]] palamyde· πρβλ. ὅρκυνος, [[κορδύλη]], [[κύβιον]]. ― Ἡ [[ἁλιεία]] αὐτῆς ἐλέγετο πηλαμυδεία, ἡ, καὶ ὁ [[τόπος]] τῆς ἁλιείας πηλαμυδεῖον, τό, Στράβ. 545, 549 ([[οὕτως]] ὁ Κοραῆς ἀντὶ πηλαμυδία, -ύδιον, ἐν Ξενοκρ. σ. 65). ― Ἴδε Χ. Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολ. τ. Α΄, σ. 382. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:24, 5 August 2017
English (LSJ)
ύδος, ἡ,
A young tunny (of the first year, acc. to Arist.HA 571a11), S.Fr.503, Phryn.Com.35, Hices. ap. Ath.3.116e, Sostrat. ap. eund.7.303b, Opp.H.1.113, 4.504; vas pelamydum, Juv.7.120.
German (Pape)
[Seite 610] ύδος, ἡ, auch πηλαμίς, eine Art Thunfisch, die auch unter den Namen κορδύλη, κύβιον u. ὄρκυνος vorkommt, in Marseille noch jetzt palamyde genannt; Soph. frg. 446; Ath. VII, 319 a u. öfter; Arist. H. A. 6, 17; Ael.
Greek (Liddell-Scott)
πηλᾰμύς: -ύδος, ἡ, (πηλὸς) εἶδος θύννου, κοινῶς «παλαμύδα», Λατιν. pelamys (λέγεται ὅτι αὕτη εἶναι νεαρὸς θύννος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 17, 11), Σοφ. Ἀποσπ. 446, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μούσαις» 5, Ἀθήν. 116Ε, 303Β· ― ἐν Μασσαλίᾳ καλεῖται εἰσέτι palamyde· πρβλ. ὅρκυνος, κορδύλη, κύβιον. ― Ἡ ἁλιεία αὐτῆς ἐλέγετο πηλαμυδεία, ἡ, καὶ ὁ τόπος τῆς ἁλιείας πηλαμυδεῖον, τό, Στράβ. 545, 549 (οὕτως ὁ Κοραῆς ἀντὶ πηλαμυδία, -ύδιον, ἐν Ξενοκρ. σ. 65). ― Ἴδε Χ. Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολ. τ. Α΄, σ. 382.
