ὀκέλλω: Difference between revisions
Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses
(6_22) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὀκέλλω''': ὡς τὸ [[κέλλω]], Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, Ξεν.: παρατ. ὤκελλον Ἡρόδ.: ἀόρ. ὤκειλα· - ναυτικὴ [[λέξις]] ἐν χρήσει, Ι. μεταβ. ἐπὶ ναυτῶν, [[ῥίπτω]] τὸ [[πλοῖον]] εἰς τὴν ξηράν, τὰς νῆας Ἡρόδ. 8. 84, Θουκ. 4. 11· ἐπὶ κύματος, Εὐρ. Ι. Τ. 1379 2) πλόον [[ὀκέλλω]], [[διευθύνω]] τὸν πλοῦν, Νικ. Θ. 295· ἔτι καὶ στίβον ὀκ. [[αὐτόθι]] 321. ΙΙ. ἀμεταβ. ἐπὶ τοῦ πλοίου, [[πίπτω]] εἰς τὴν ξηράν, «πέφτω ἔξω», Θουκ. 2. 91., Ξεν. Ἀν. 7. 5, 12· οὕτω μεταφ., Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, πρβλ. Ἀθήν. 274F· - Λέξις πεζογραφικὴ ἀπαντῶσα [[ἅπαξ]] παρ’ Εὐρ.· ὁ ἀρχαιότερος καὶ ποιητικὸς [[τύπος]] [[εἶναι]] [[κέλλω]], ὃ ἴδε. | |lstext='''ὀκέλλω''': ὡς τὸ [[κέλλω]], Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, Ξεν.: παρατ. ὤκελλον Ἡρόδ.: ἀόρ. ὤκειλα· - ναυτικὴ [[λέξις]] ἐν χρήσει, Ι. μεταβ. ἐπὶ ναυτῶν, [[ῥίπτω]] τὸ [[πλοῖον]] εἰς τὴν ξηράν, τὰς νῆας Ἡρόδ. 8. 84, Θουκ. 4. 11· ἐπὶ κύματος, Εὐρ. Ι. Τ. 1379 2) πλόον [[ὀκέλλω]], [[διευθύνω]] τὸν πλοῦν, Νικ. Θ. 295· ἔτι καὶ στίβον ὀκ. [[αὐτόθι]] 321. ΙΙ. ἀμεταβ. ἐπὶ τοῦ πλοίου, [[πίπτω]] εἰς τὴν ξηράν, «πέφτω ἔξω», Θουκ. 2. 91., Ξεν. Ἀν. 7. 5, 12· οὕτω μεταφ., Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, πρβλ. Ἀθήν. 274F· - Λέξις πεζογραφικὴ ἀπαντῶσα [[ἅπαξ]] παρ’ Εὐρ.· ὁ ἀρχαιότερος καὶ ποιητικὸς [[τύπος]] [[εἶναι]] [[κέλλω]], ὃ ἴδε. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>f. inus., ao.</i> ὤκειλα, <i>pf. inus.</i><br /><b>1</b> <i>tr.</i> faire aborder;<br /><b>2</b> <i>intr. (s.e.</i> ναῦν) aborder.<br />'''Étymologie:''' cf. [[κέλλω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:04, 9 August 2017
English (LSJ)
=κέλλω, Ar.Ach.1159 : impf.
A ὤκελλον H
German (Pape)
[Seite 315] = κέλλω, bes. τὰς ναῦς, Schiffe auf den Strand treiben, scheitern lassen, δεινὸς κλύδων ὤκειλε ναῦν πρὸς γῆν, Eur. I. T. 1379; Her. 8, 84; τὸν ἑαυτοῦ κυβερνήτην ἀναγκάσας ὀκεῖλαι τὴν ναῦν, Thuc. 4, 12; allgemeiner, Nic. Ther. 295, τὸν πλόον ὀκέλλει, treibt, nimmt den Lauf; – auch intr., τῶν νεῶν πολλαὶ ὀκέλλουσι καὶ ἐκπίπτουσι, Xen. An. 7, 5, 12, stranden; komisch Ar. Ach. 1123; – übertr., ὤκειλεν εἰς πολυτελῆ δίαιταν ἐκ τῆς παλαιᾶς σωφροσύνης, er ging über, Ath. VI, 274 e; κακὸν ἐς ἀνήκεστον, Aret.
Greek (Liddell-Scott)
ὀκέλλω: ὡς τὸ κέλλω, Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, Ξεν.: παρατ. ὤκελλον Ἡρόδ.: ἀόρ. ὤκειλα· - ναυτικὴ λέξις ἐν χρήσει, Ι. μεταβ. ἐπὶ ναυτῶν, ῥίπτω τὸ πλοῖον εἰς τὴν ξηράν, τὰς νῆας Ἡρόδ. 8. 84, Θουκ. 4. 11· ἐπὶ κύματος, Εὐρ. Ι. Τ. 1379 2) πλόον ὀκέλλω, διευθύνω τὸν πλοῦν, Νικ. Θ. 295· ἔτι καὶ στίβον ὀκ. αὐτόθι 321. ΙΙ. ἀμεταβ. ἐπὶ τοῦ πλοίου, πίπτω εἰς τὴν ξηράν, «πέφτω ἔξω», Θουκ. 2. 91., Ξεν. Ἀν. 7. 5, 12· οὕτω μεταφ., Ἀριστοφ. Ἀχ. 1159, πρβλ. Ἀθήν. 274F· - Λέξις πεζογραφικὴ ἀπαντῶσα ἅπαξ παρ’ Εὐρ.· ὁ ἀρχαιότερος καὶ ποιητικὸς τύπος εἶναι κέλλω, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
f. inus., ao. ὤκειλα, pf. inus.
1 tr. faire aborder;
2 intr. (s.e. ναῦν) aborder.
Étymologie: cf. κέλλω.
