κατάγλωττος: Difference between revisions
Ὁ γράμματ' εἰδὼς καὶ περισσὸν νοῦν ἔχει → Qui litteras didicere, mentis plus habent → Wer schreiben kann, hat auch bedeutenden Verstand
(Bailly1_3) |
(19) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>att. c.</i> [[κατάγλωσσος]]. | |btext=<i>att. c.</i> [[κατάγλωσσος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κατάγλωττος]], αττ. τ. κατάγλωσσος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[φλύαρος]], [[πολυλογάς]]<br /><b>2.</b> (για [[ποίημα]]) ο [[γραμμένος]] με σπάνιες και με πολύ εξεζητημένες λέξεις («κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα», <b>Ανθ. Παλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κατ</i>(<i>α</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>γλωττος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[γλῶττα]] «[[γλώσσα]]»), <b>[[πρβλ]].</b> <i>έγ</i>-<i>γλωττος</i>, <i>εύ</i>-<i>γλωττος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:38, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A glib, fluent, ἐν τῇ σχολῇ γοργοὶ καὶ κ. Arr.Epict.2.16.20; babbling, garrulous, Gell.1.15.17. II written in rare or far-fetched language, ποιήματα AP11.218 (Crates), prob. l. in Luc.Lex.25; τὸ κ. τῆς λέξεως D.H.Th.53.
German (Pape)
[Seite 1342] od. κατάγλωσσος, geschwätzig, Gell. N. A. 1, 25; – voll seltener od. veralteter Wörter u. Ausdrücke, D. Hal. ind. Thuc. 53 τὸ κατάγλωσσον τῆς λέξεως καὶ ξένον καὶ ποιητικόν, κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα Crates grammat. ep. (XI, 218); vgl. Luc. Lex. 25.
Greek (Liddell-Scott)
κατάγλωττος: -ον, πολυλόγος, «πολυλογᾶς», «γλωσσᾶς», Γέλλ. 1. 25, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2.16, 20· πρβλ. κάτοξος. ΙΙ. ποιήματα κ., ποιήματα ἐν γλώσσῃ ἐξεζητημένη καὶ οὐχὶ συνήθει, οἷα τὰ τοῦ Εὐφορίωνος, ἴδε Meineke εἰς Εὐφορ. σ. 47, Ἀνθ. Π. 11. 218· τό κατάγλωττον τῆς λέξεως Διον. Ἁλ. π. Θουκ. 53· οὕτως ἐν Λουκ. Λεξιφ. 25 ὁ Meineke διορθοῖ, οὐδέ… ἐπαινοῦμεν τοὺς κατάγλωττα (ἀντὶ κατὰ γλῶτταν) γράφοντας ποιήματα· πρβλ. καταγλωττίζω Ι, γλῶσσα ΙΙ. 2.
French (Bailly abrégé)
att. c. κατάγλωσσος.
Greek Monolingual
κατάγλωττος, αττ. τ. κατάγλωσσος, -ον (Α)
1. φλύαρος, πολυλογάς
2. (για ποίημα) ο γραμμένος με σπάνιες και με πολύ εξεζητημένες λέξεις («κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα», Ανθ. Παλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + -γλωττος (< γλῶττα «γλώσσα»), πρβλ. έγ-γλωττος, εύ-γλωττος].
