βόσκημα

English (LSJ)

ατος, τό,

   A that which is fed or fatted: in pl., fatted beasts, cattle, S.Tr.762, E.Ba.677, X.HG4.6.6; of sheep, E.Alc.576 (lyr.), El.494; ἐμῆς χερὸς β., of horses, Id.Hipp.1356 (lyr.); of dogs, X.Cyr.8.1.9; ζῆν ἀπὸ βοσκημάτων Arist.Pol.1319a20: dual, of a couple of pigs, Ar.Ach.811: sg., of a single beast, ἄκανθα ποντίου β. A.Fr.275.3; ἐν τρόπῳ βοσκήματος πιαινόμενον ζῆν Pl.Lg.807a; opp. θηρίον, Arist.MM1204a38, Str.16.4.16.    II food, β. πηυονῆς A.Supp.620, cf. S.El.364, Ar.Ra.892; ἀναίματον β. δαιμόνων prey drained of blood by the Erinyes, A.Eu.302.

German (Pape)

[Seite 454] τό, 1) das geweidete Vieh, Viehheerde, Soph. Tr. 762; Eur. Bacch. 676; Ar. Ach. 870; Xen. Hell. 4, 6, 6; Plut. Rom. 7; übh. Vieh, Plat. Theaet. 162 e u. öfter. – 2) das Futter, Nahrung, πημονῆς Aesch. Suppl. 6154 Soph. El. 364.

Greek (Liddell-Scott)

βόσκημα: τό, τὸ βοσκόμενον· κατὰ πληθ., ζῷα τεθραμμένα, θρέμματα, Σοφ. Τρ. 762, Εὐρ. Βάκχ. 677, Ξεν. Ἑλλ. 4. 6, 6· ἐπὶ προβάτων, Εὐρ. Ἀλκ. 576, Ἠλ. 494· ἐμῆς χερὸς β., ἐπὶ ἵππων, ὁ αὐτ. Ἱππ. 1356· ζῆν ἀπὸ βοσκημάτων Ἀριστ. Πολ. 6. 4, 11· ― ἐν τῷ δυϊκῷ ἐπὶ ζεύγους χοίρων, Ἀριστοφ. Ἀχ. 811· ἐν τῷ ἑνικῷ ἐπὶ ἑνὸς ζῴου, ἄκανθα ποντίου βοσκήματος Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 270· ἐν τρόπω βοσκήματος Πλάτ. Νόμ. 807Α· ἀντίθ. τῷ θηρίον, Ἀριστ. Ἠθ. Μ. 2. 7, 4, Στράβ. 775. ΙΙ. τροφή, β. πημονῆς Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 620. πρβλ. Σοφ. Ἠλ. 364· ἀναίματον β. δαιμόνων, θῦμα τῆς ὀργής τῶν Ἐρινύων ἄνευ αἵματος, διότι τὸ ἀφῄρεσαν αὐταί, Αἰσχύλ. Εὐμ. 302.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
1 animaux qui paissent, bestiaux, troupeau : ἐμῆς βόσκημα χερός EUR chevaux que ma main nourrissait ; tête de bétail : τὰ ἑκατὸν βοσκήματα SOPH les cent victimes (pour l’hécatombe);
2 pâture, nourriture, aliment.
Étymologie: βόσκω.

Spanish (DGE)

-ματος, τό
I de seres anim.
1 bestia, bicho ποντίου βοσκήματος A.Fr.275.3.
2 lo apacentado, gener. plu. ganado συμμιγῆ βοσκήματα S.Tr.762, βοσκήματα ... μόσχων E.Ba.677, cf. Cyc.165, 188, βοσκήμασι ... συρίζων E.Alc.576, cf. Hp.Art.8, Pl.R.373c, Gal.18(1).356, ζῆν ἀπὸ βοσκημάτων vivir de la ganadería Arist.Pol.1319^a20, ref. a ganado equino στυγνὸν ὄχημ' ἵππειον, ἐμῆς β. χερός dicho de una biga odioso tronco apacentado de mi propia mano E.Hipp.1356, βουκόλια καὶ ἱπποφόρβια καὶ ἄλλα παντοδαπὰ βοσκήματα X.HG 4.6.6, tb. a cerdos τὼ βοσκήματε un par de cabezas de cerditas, Ar.Ach.811, a perros ἵππων ... καὶ κυνῶν ἐπιμελετὰς ... οὓς ἐνόμιζε ... ταῦτα τὰ βοσκήματα βέλτιστ' ἂν παρέχειν X.Cyr.8.1.9
•op. al ser humano y sus cualidades ἐν τρόπῳ βοσκήματος Pl.Lg.807a, βοσκημάτων δίκην Pl.R.586a, cf. X.Eph.2.13.2, Gal.15.736, Amph.Seleuc.68
•junto c. otros bienes y propiedades βοσκήματα καὶ ἀνδράποδα D.18.213, cf. 21.167, Theopomp.Hist.344
•op. θηρίον Arist.MM 1204^a38, Str.16.4.16
•dicho insultantemente de herejes, Epiph.Const.Haer.13.2.
II inanimado
1 pasto c. gen. subjet. ἀναίματον β. δαιμόνων dicho de Orestes, A.Eu.302
•fig. pasto, pábulo c. gen. obj. β. πημονῆς A.Supp.620, τοῦ μὴ λυπεῖν S.El.364, abs. αἰθήρ, ἐμὸν β. oh éter, mi pasto espiritual Ar.Ra.892.
2 pastizal LXX Is.7.25, 27.10, 49.11, PMasp.112.31 (VI d.C.).

Greek Monolingual

το (AM βόσκημα) βόσκω
1. ζώο που βόσκει, χορτοφάγο, εξημερωμένο ζώο
νεοελλ.
η βόσκηση
αρχ.
η νομή, η τροφή.