ἀδυνατέω: Difference between revisions
τί ἦ μοι ταῦτα περὶ δρῦν ἢ περὶ πέτρην → but what is this to me, about an oak or a rock | but what are these things about a tree or a rock to me | why all this about trees and rocks | why all this about what we have nothing to do with | but why am I off on this tangent
(T22) |
(2) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=(ῶ: [[future]] ἀδυνατήσω; ([[ἀδύνατος]]);<br /><b class="num">a.</b> [[not]] to [[have]] [[strength]], to be [[weak]]; [[always]] so of persons in classic Greek<br /><b class="num">b.</b> a [[thing]] ἀδυνατεῖ, cannot be done, is [[impossible]]; so [[only]] in the Sept. and N. T.: [[οὐκ]] ἀδυνατήσει [[παρά]] τῷ Θεῷ ([[τοῦ]] Θεοῦ L marginal [[reading]] T Tr WH) [[πᾶν]] ῤῆμα, Sept. [[παρά]], I.<br /><b class="num">b.</b> cf. Field, Otium Norv. pars iii. at the [[passage]]); [[οὐδέν]] ἀδυνατήσει [[ὑμῖν]], Job 42:2). | |txtha=(ῶ: [[future]] ἀδυνατήσω; ([[ἀδύνατος]]);<br /><b class="num">a.</b> [[not]] to [[have]] [[strength]], to be [[weak]]; [[always]] so of persons in classic Greek<br /><b class="num">b.</b> a [[thing]] ἀδυνατεῖ, cannot be done, is [[impossible]]; so [[only]] in the Sept. and N. T.: [[οὐκ]] ἀδυνατήσει [[παρά]] τῷ Θεῷ ([[τοῦ]] Θεοῦ L marginal [[reading]] T Tr WH) [[πᾶν]] ῤῆμα, Sept. [[παρά]], I.<br /><b class="num">b.</b> cf. Field, Otium Norv. pars iii. at the [[passage]]); [[οὐδέν]] ἀδυνατήσει [[ὑμῖν]], Job 42:2). | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀδῠνᾰτέω:''' μέλ. <i>-ήσω</i>·<br /><b class="num">I.</b> λέγεται για πρόσωπα, δεν έχω [[δύναμη]], σε Πλάτ. κ.λπ.· με απαρ., είμαι [[ανίκανος]] να κάνω [[κάτι]], δεν [[δύναμαι]], δεν [[μπορώ]], σε Ξεν.<br /><b class="num">II.</b> επίσης λέγεται για πράγματα, [[κάτι]] είναι αδύνατο, ακατόρθωτο, ανέφικτο, σε Καινή Διαθήκη | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:12, 30 December 2018
English (LSJ)
of persons,
A to be ἀδύνατος, lack strength, Epich.266, Arist.Somn.Vig.454a27: c. inf., to be unable to do, Hp.de Arte7, Pl.R. 366d, X.Mem.1.2.23, Arist.EN1165b22, Pol.1287b17, etc. II of things, to be impossible, LXX Jb.10.13, Phld.Ir.p.98 W., Ev.Matt.17.20, Ev.Luc.1.37, Ps.-Callisth.3.26.
Greek (Liddell-Scott)
ἀδῠνᾰτέω: ἐπὶ προσώπων: εἶμαι ἀδύνατος, δὲν ἔχω δύναμιν, Ἐπιχ. 147, Ahr., Πλάτ. Πολ. 366D, Ἀριστ. περὶ Ἐνυπν. 1. 8: - μετ’ ἀπαρεμ.: εἶμαι ἀνίκανος νά..., Ξεν. Ἀπομ. 1. 2. 23, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 10, Πολ. 3. 16, 10. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων: εἶναί τι ἀδύνατον, Εὐαγγ. Ματθ. ιζ΄, 20. Εὐαγγ. Λουκ. α΄, 37· πρβλ. Ἑβδ. (Γέν. ιη΄, 14).
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
être impuissant, être incapable de.
Étymologie: ἀδύνατος.
Spanish (DGE)
1 tener debilidad, no tener fuerza de pers., Hp.Morb.3.5, Arist.Somn.Vig.454a27, ἐν τῷ γήρᾳ Arist.Oec.1343b23, ὑπὸ κόπου καὶ τῶν τραυμάτων Plb.16.33.4, c. dat. τοῖς ὀφθαλμοῖς PEnteux.26.3 (III a.C.), ταῖς χερσίν LXX Le.25.35, fig., de un arma, Plb.16.33.3.
2 no poder, no tener poder μήτ' αἰσχύνωμαι ἀδυνατῶν παρὰ σοί que no me avergüence de no tener ninguna influencia sobre ti X.HG 3.4.9, ψυχή Plot.2.1.5
•ser incapaz c. ac. de rel. ἀδυνατεῖ οὐδὲν θεός nada es imposible para la divinidad Epich.255
•c. inf. no poder, ser incapaz de καρτερεῖν Hp.de Arte 7, αὐτὸ δρᾶν Pl.R.366d, ἐπισπέσθαι Pl.Phdr.248c, cf. X.Mem.1.2.23, τὰς προειρημένας αἰτίας ἀπολύσασθαι Aeschin.2.2, ἀνασῶσαι Arist.EN 1165b22, διορίζειν Arist.Pol.1287b17, γεωργεῖν UPZ 110.13 (II a.C.), ἑαυτῶ βοηθῆσαι LXX Sap.13.16, c. inf. en constr. pers. οὔτε γὰρ ἀποστάσεις ἀδυνατοῦσι ἐν τῷ περιέχοντι γίνεσθαι τοιαῦται Epicur.Ep.[2] 46, cf. Epicur.Ep.[3] 99
•en constr. impers. ser imposible c. dat. ἀδυνατεῖ σοι οὐδέν LXX Ib.10.13, cf. Eu.Matt.17.20, Eu.Luc.1.37.
3 no poder, carecer de recursos, ID 1416B.2.54, cf. 1.80 (II a.C.).
English (Abbott-Smith)
ἀδυνατέω, -ῶ (< ἀδύνατος), [in LXX: De 17:8, Za 8:6 (פּלא ni.), Jb 42:2 (בּצר ni.), al. ;]
1.Abbott-Smith omits this number to be unable (cl., Philo; π., v. MM, VGT, s.v.).
2.In LXX and NT (Kennedy, Sources, 124; Hatch, Essays, 4; Field, Notes, 46 f.), to be impossible: Mt 17:20, Lk 1:37. †
English (Strong)
from ἀδύνατος; to be unable, i.e. (passively) impossible: be impossible.
English (Thayer)
(ῶ: future ἀδυνατήσω; (ἀδύνατος);
a. not to have strength, to be weak; always so of persons in classic Greek
b. a thing ἀδυνατεῖ, cannot be done, is impossible; so only in the Sept. and N. T.: οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ (τοῦ Θεοῦ L marginal reading T Tr WH) πᾶν ῤῆμα, Sept. παρά, I.
b. cf. Field, Otium Norv. pars iii. at the passage); οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν, Job 42:2).
Greek Monotonic
ἀδῠνᾰτέω: μέλ. -ήσω·
I. λέγεται για πρόσωπα, δεν έχω δύναμη, σε Πλάτ. κ.λπ.· με απαρ., είμαι ανίκανος να κάνω κάτι, δεν δύναμαι, δεν μπορώ, σε Ξεν.
II. επίσης λέγεται για πράγματα, κάτι είναι αδύνατο, ακατόρθωτο, ανέφικτο, σε Καινή Διαθήκη
