ἐπιζήμιος: Difference between revisions
Τύχη τέχνην ὤρθωσεν, οὐ τέχνη τύχην → Artem fortuna, non ars fortunam erigit → Das Glück erhöht die Kunst und nicht die Kunst das Glück
(Bailly1_2) |
(13) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> funeste, nuisible;<br /><b>2</b> exposé à une amende <i>ou</i> à une peine;<br /><b>3</b> pénal ; τὰ ἐπιζήμια PLAT peines, amendes.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ζημία]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> funeste, nuisible;<br /><b>2</b> exposé à une amende <i>ou</i> à une peine;<br /><b>3</b> pénal ; τὰ ἐπιζήμια PLAT peines, amendes.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ζημία]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-α, -ο (AM [[ἐπιζήμιος]], -ον)<br />αυτός που προκαλεί [[ζημιά]], ο [[βλαβερός]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για [[πράξη]] ή [[παράλειψη]]) αυτός που επισύρει [[ποινή]], που τιμωρείται<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τὰ ἐπιζήμια</i><br />η [[τιμωρία]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> [[ζημία]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:32, 29 September 2017
English (LSJ)
Dor. etc. ἐπιζάμιος [ᾱ], ον,
A bringing loss upon, hurtful, prejudicial, Charon 12, Th.1.32, Isoc.2.18, etc.; τινί X.Mem.2.7.9, cf. Aeschin.1.45. Adv. -ίως Poll.8.147, D.Chr.14.18. 2. penal: ἐπιζήμια, τά, punishments, penalties, Pl.Lg.784e,788b; -ζάμια Tab. Heracl.1.127; χρησόμεθα ἐπιζημίοις, = ἐπιζημιώσομεν, Epist.Philipp. ap.D.18.157: sg., -ζάμιον, τό, fine, IG5(2).6.36 (Tegea), 5(1).1498 (Messenia). II. liable to punishment, of persons, Pl.Lg.765a; of acts, Arist.Pol.1297a33, cf. PRev.Laws7.6 (iii B.C.).
German (Pape)
[Seite 941] 1) schädlich, nachtheilig; πραγματεῖαι Isocr. 2, 18; τί πονηρὸν καὶ ἐπιζ. Xen. Mem. 1, 2, 57; Ggstz ξύμφορον, Thuc. 1, 32; τινί, Xen. Mem. 2, 7, 9. – 2) der Strafe unterworfen, ἐπιζήμιοι, ἐὰν μὴ ἴωσι Plat. Legg. VI, 765 a; ἐπιζήμιόν ἐστιν ἐκ τῶν νόμων τινί, strafbar, Aesch. 1, 45; – τὰ ἐπιζήμια, die Strafe, Plat. Legg. VI, 784 e, ἐπιζήμια τιθέναι VII, 788 b. – Adv., Poll. 5, 135 u. Sp.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 funeste, nuisible;
2 exposé à une amende ou à une peine;
3 pénal ; τὰ ἐπιζήμια PLAT peines, amendes.
Étymologie: ἐπί, ζημία.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM ἐπιζήμιος, -ον)
αυτός που προκαλεί ζημιά, ο βλαβερός
αρχ.
1. (για πράξη ή παράλειψη) αυτός που επισύρει ποινή, που τιμωρείται
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ἐπιζήμια
η τιμωρία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ζημία.
