εὐάρματος: Difference between revisions
ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσετε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ → bear each other's burdens, and in that way fulfill the anointed King's Law (Galatians 6:2)
(SL_1) |
(14) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=<b>εὐάρμᾰτος, -ον</b> <br /> <b>1</b> [[with]] [[splendid]] [[chariot]] [[εὐάρματος]] [[Ἱέρων]] (P. 2.5) εὐάρματον πόλιν [[Cyrene]] (P. 4.7) εὐάρματον ἄνδρα γεραίρων, Ἀκραγαντίνων [[φάος]] (I. 2.17) εὐάρματε Θήβα fr. 195. | |sltr=<b>εὐάρμᾰτος, -ον</b> <br /> <b>1</b> [[with]] [[splendid]] [[chariot]] [[εὐάρματος]] [[Ἱέρων]] (P. 2.5) εὐάρματον πόλιν [[Cyrene]] (P. 4.7) εὐάρματον ἄνδρα γεραίρων, Ἀκραγαντίνων [[φάος]] (I. 2.17) εὐάρματε Θήβα fr. 195. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐάρματος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει ωραία άρματα («εὐαρμάτου ἄλσους», <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> [[νικητής]] στο [[αγώνισμα]] της αρματηλασίας («εὐάρματον ἄνδρα», <b>Πίνδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>άρματος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[άρμα]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>πολυ</i>-<i>άρματος</i>, <i>χρυσ</i>-<i>άρματος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:41, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (ἅρμα)
A with beauteous car, Θήβα S.Ant.845 (lyr.). 2 victorious in the chariot-race, Pi.P.2.5, I.2.17.
German (Pape)
[Seite 1057] glücklich, siegreich im Wettkampf der Wagen, Pind. P. 2, 5 I. 2, 17 u. öfter; Θήβη, mit schönen Wagen, Soph. Ant. 837.
Greek (Liddell-Scott)
εὐάρμᾰτος: -ον, (ἅρμα) ἔχων καλὰ ἅρματα, Θήβας τ’ εὐαρμάτου ἄλσος Σοφ. Ἀντ. 845. 2) νικητὴς ἐν τῇ ἁρματηλασίᾳ, Πίνδ. Π. 2. 9., Ι. 2. 24.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux beaux chars.
Étymologie: εὖ, ἅρμα.
English (Slater)
εὐάρμᾰτος, -ον
1 with splendid chariot εὐάρματος Ἱέρων (P. 2.5) εὐάρματον πόλιν Cyrene (P. 4.7) εὐάρματον ἄνδρα γεραίρων, Ἀκραγαντίνων φάος (I. 2.17) εὐάρματε Θήβα fr. 195.
Greek Monolingual
εὐάρματος, -ον (Α)
1. αυτός που έχει ωραία άρματα («εὐαρμάτου ἄλσους», Σοφ.)
2. νικητής στο αγώνισμα της αρματηλασίας («εὐάρματον ἄνδρα», Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -άρματος (< άρμα), πρβλ. πολυ-άρματος, χρυσ-άρματος].
