ἐπιρρέπω: Difference between revisions
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
(Autenrieth) |
(13) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
|auten=(ϝρέπω): [[sink]] toward, of the [[balance]]; [[ὄλεθρος]] [[ἡμῖν]], ‘settles [[down]] [[upon]] us,’ Il. 14.99. | |auten=(ϝρέπω): [[sink]] toward, of the [[balance]]; [[ὄλεθρος]] [[ἡμῖν]], ‘settles [[down]] [[upon]] us,’ Il. 14.99. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπιρρέπω]] (Α) [[ρέπω]]<br /><b>1.</b> [[τείνω]], [[πλησιάζω]] [[κάτι]] («ἡμῑν δ’ αἰπὺς [[ὄλεθρος]] ἐπιρρέπῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>απρόσ.</b> <i>ἐπιρρέπει</i><br />πέφτει στον κλήρο κάποιου, τυχαίνει, λαχαίνει<br /><b>3.</b> έχω έμφυτη [[κλίση]] για [[κάτι]]<br /><b>4.</b> <b>(μτβ.)</b> [[δίνω]] [[κλίση]] σε [[κάτι]], [[κάνω]] [[κάτι]] να γείρει<br /><b>5.</b> [[στέλνω]] [[κάτι]] [[εναντίον]], [[κάνω]] [[κάτι]] να στραφεί [[εναντίον]] κάποιου («οὒ τἂν δικαίως τῇδ’ ἐπιρρέποις πόλει μῆνίν τιν’... ἤ βλάβην στρατῷ», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>6.</b> [[παρέχω]] σε κάποιον [[κάτι]] («Δίκα δὲ τοῑς μὲν παθοῡσιν μαθεῑν ἐπιρρέπει», <b>Αισχύλ.</b>). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:41, 29 September 2017
English (LSJ)
A lean towards, ὄφρα . . ἡμῖν δ' αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ, metaph. from the balance, Il.14.99: hence, generally, fall to one's lot, [ὑμέναιος] ἐ. γαμβροῖσιν ἀείδειν A.Ag.707 (lyr.): abs., ib.1042. 2. metaph., incline, πρὸς ἔλεον Ph.2.582. II. trans., ἐ. τάλαντον force down one scale, Thgn.157. 2. weigh out to one, allot, esp. of ill fortune, ἐ. μῆνιν πόλει A.Eu.888; Δίκα τοῖς παθοῦσι μαθεῖν ἐπιρρέπει Id.Ag.251 (lyr.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιρρέπω: ῥέπω, κλίνω πρός τι, ὄφρ’... ἡμῖν δ’ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ, μεταφ. ἐκ τῆς πλάστιγγος, Ἰλ. Ξ. 99, πρβλ. Θ. 72· ἐντεῦθεν καθόλου, πίπτει εἰς τὸν κλῆρόν τινος νὰ πράξῃ τι, ὑμέναιον, ὃς τότ’ ἐπέρρεπεν γαμβροῖσιν ἀείδειν Αἰσχύλ. Ἀγ. 707· ἀπολ., αὐτόθι 1042. ΙΙ. μεταβ., κάμνω τι νὰ κλίνῃ, ἐπὶ τῆς πλάστιγγος, Ζεὺς γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει ἄλλοτε ἄλλως Θέογν. 157. 2) κάμνω τι νὰ ἐπέλθῃ κατά τινος, ἐπ. μῆνιν πόλει Αἰσχύλ. Εὐμ. 888· Δίκα δὲ τοῖς μὲν παθοῦσι μαθεῖν ἐπιρρέπει Ἀγ. 250· ἴδε καταρρέπω.
French (Bailly abrégé)
1 intr. pencher sur ou vers ; échoir en partage;
2 tr. faire échoir en partage, faire tomber sur.
Étymologie: ἐπί, ῥέπω.
English (Autenrieth)
(ϝρέπω): sink toward, of the balance; ὄλεθρος ἡμῖν, ‘settles down upon us,’ Il. 14.99.
Greek Monolingual
ἐπιρρέπω (Α) ρέπω
1. τείνω, πλησιάζω κάτι («ἡμῑν δ’ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ», Ομ. Ιλ.)
2. απρόσ. ἐπιρρέπει
πέφτει στον κλήρο κάποιου, τυχαίνει, λαχαίνει
3. έχω έμφυτη κλίση για κάτι
4. (μτβ.) δίνω κλίση σε κάτι, κάνω κάτι να γείρει
5. στέλνω κάτι εναντίον, κάνω κάτι να στραφεί εναντίον κάποιου («οὒ τἂν δικαίως τῇδ’ ἐπιρρέποις πόλει μῆνίν τιν’... ἤ βλάβην στρατῷ», Αισχύλ.)
6. παρέχω σε κάποιον κάτι («Δίκα δὲ τοῑς μὲν παθοῡσιν μαθεῑν ἐπιρρέπει», Αισχύλ.).
