κνίσμα: Difference between revisions
ψυχῆς ἀγῶνα τὸν προκείμενον πέρι δώσων → to stand the appointed trial for his life, to stand the appointed struggle for life and death
(Bailly1_3) |
(20) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ατος (τό) :<br /><b>1</b> rognure, raclure;<br /><b>2</b> égratignure ; <i>fig.</i> pique, brouille passagère, querelle futile.<br />'''Étymologie:''' [[κνίζω]]. | |btext=ατος (τό) :<br /><b>1</b> rognure, raclure;<br /><b>2</b> égratignure ; <i>fig.</i> pique, brouille passagère, querelle futile.<br />'''Étymologie:''' [[κνίζω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κνίσμα]], τὸ (Α) [[κνίζω]]<br /><b>1.</b> <b>στον πληθ.</b> <i>τὰ κνίσματα</i><br />α) αμυχές, γρατσουνίσματα («μή που κνίσματ' ὄνυξιν ἔχει;» <b>Ανθ. Παλ.</b>)<br />β) <b>μτφ.</b> έριδες, τσακωμοί<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> εξοργισμός, [[εξερεθισμός]]<br /><b>3.</b> [[θραύσμα]], [[τρίμμα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:24, 29 September 2017
English (LSJ)
ατος, τό, in pl.,
A scratches, μή που κνίσματ' ὄνυξιν ἔχει; AP 12.67; μή σε [κν] ισμάτων [γεύσω] dub. in Herod.9.4: metaph., irritation, Phld.Lib.p.16 O.; of lovers' quarrels, AP7.219 (Pomp. Jun.).
German (Pape)
[Seite 1461] τό, das Reizen, der Reiz zur Liebe, eigtl. Neckereien u. Anreizungen der Verliebten unter einander durch Kneipen u. Zwicken; τὰ ποθούντων κνίσματα Pompei. 2 (VII, 219); neben φίλημα Strat. 51 (XII, 309); κνίσματα ὄνυξιν ἔχειν Ep. ad. 6 (XII, 67), u. öfter in der Anth.; – das Abgekniffene, Abgebrochene, der Brocken, κνίσματα καὶ περιτμήματα τῶν λόγων Plat. Hipp. mai. 304 a.
Greek (Liddell-Scott)
κνίσμα: τό, (κνίζω) ἐν τῷ πληθ., ἀποξέσματα, μικρὰ τεμάχια, «κομματάκια», μή που κνίσματ’ ὄνυξιν ἔχει; Ἀνθ. Π. 12. 67˙ ἐντεῦθεν μεταφορ., ἐπὶ τῶν ἢ ἐρίδων τῶν ἐρώντων, τὰ ποθεύντων κνίσματα αὐτόθι 7. 129, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
1 rognure, raclure;
2 égratignure ; fig. pique, brouille passagère, querelle futile.
Étymologie: κνίζω.
Greek Monolingual
κνίσμα, τὸ (Α) κνίζω
1. στον πληθ. τὰ κνίσματα
α) αμυχές, γρατσουνίσματα («μή που κνίσματ' ὄνυξιν ἔχει;» Ανθ. Παλ.)
β) μτφ. έριδες, τσακωμοί
2. μτφ. εξοργισμός, εξερεθισμός
3. θραύσμα, τρίμμα.
