σκηνίτης

English (LSJ)

[ῑ] (in codd. sts. misspelt σκηνήτης, which is accepted by Eust.70.29), ου, ὁ,

   A dweller in tents or booths, of nomad tribes, Str.2.5.32, 11.2.1, etc.; one who keeps a stall, IG22.1672.15,171, 7.2712.72 (Acraephia).    2 a low fellow, Isoc.17.33.    II Adj. in or belonging to a tent, βίος D.S.2.40; κισσός AP7.36 (Eryc.).

German (Pape)

[Seite 895] ὁ, 1) = σκηνήτης, Isocr. 17, 33. – 2) als adj., im Zelt, an der Hütte befindlich; βίος, D. Sic. 2, 40; κισσός, Eryc. 13 (VII, 36).

Greek (Liddell-Scott)

σκηνίτης: (ἐν Ἀντιγράφοις ἐνίοτε πλημμελῶς σκηνήτης), ου, ὁ, ὁ κατοικῶν ἐν σκηναῖς ἢ καλύβαις, ἐπὶ νομαδικῶν φυλῶν, Στράβ. 130, 492, κτλ.· ὁ ἀντὶ ἐργαστηρίου ἔχων σκηνήν, Συλλ. Ἐπιγρ. 1625. 53, ἴδε Keil Inscr. ΙΙ. ὡς ἐπίθετ., ὁ ἐν σκηναῖς ἢ ἀνήκων εἰς σκηνάς, βίος Διόδ. 2. 40· κισσὸς Ἀνθ. Π. 7. 36.

French (Bailly abrégé)

ου;
adj. m.
1 qui vit sous la tente;
2 nomade ; marchand forain ; petit marchand.
Étymologie: σκηνή.

Greek Monolingual

ο, ΝΑ, θηλ. σκηνίτισσα Ν, θηλ. σκηνῑτις, -ίτιδος, Α
1. αυτός που ζει σε σκηνή ή καλύβα
2. συνεκδ. νομάδας
αρχ.
1. φτωχός, άπορος άνθρωπος
2. ο κάτοχος στάβλου
3. ως επίθ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε σκηνή («σκηνίτῃ δὲ βίῳ χρῶνται», Διόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < σκηνή + επίθημα -ίτης (πρβλ. στυλ-ίτης)].