ὀνεύω: Difference between revisions
μή μοι θεοὺς καλοῦσα βουλεύου κακῶς· πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς εὐπραξίας μήτηρ, γυνὴ Σωτῆρος· ὦδ᾽ ἔχει λόγος → When you invoke the gods, do not be ill-advised. For Obedience is the mother of Success, wife of Salvation—as the saying goes.
(29) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ὀνεύω]] (Α) [[όνος]]<br /><b>1.</b> [[έλκω]] [[κάτι]] με μοχλό («ἔκ τε τῶν ἀκάτων ὤνευον ἀναδούμενος τοὺς σταυροὺς καὶ ἀνέλκων», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>2.</b> [[ανεβάζω]], [[σύρω]] [[προς]] τα [[επάνω]] («τὸν [[πέπλον]]... ἕλκουσ' ὀνεύοντες», Στράττ.)<br /><b>3.</b> <b>μέσ.</b> ([[κατά]] τον Ερωτιαν.) «ὀνεύεσθαι. τείνειν». | |mltxt=[[ὀνεύω]] (Α) [[όνος]]<br /><b>1.</b> [[έλκω]] [[κάτι]] με μοχλό («ἔκ τε τῶν ἀκάτων ὤνευον ἀναδούμενος τοὺς σταυροὺς καὶ ἀνέλκων», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>2.</b> [[ανεβάζω]], [[σύρω]] [[προς]] τα [[επάνω]] («τὸν [[πέπλον]]... ἕλκουσ' ὀνεύοντες», Στράττ.)<br /><b>3.</b> <b>μέσ.</b> ([[κατά]] τον Ερωτιαν.) «ὀνεύεσθαι. τείνειν». | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὀνεύω:''' [[ανελκύω]] με τη [[βοήθεια]] μοχλού ([[ὄνος]], II. 1), παρατ. [[ὤνευον]], σε Θουκ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:55, 30 December 2018
English (LSJ)
A draw up with a windlass (ὄνος VII. 1), impf. ὤνευον Th.7.25 : generally, haul up, τὸν πέπλον . . ἕλκουσ' ὀνεύοντες Stratt.30 :—Med., -εσθαι· τείνειν, Erot., Gal.19.126 (v.l. in Hp.Fract.15).
German (Pape)
[Seite 346] mit der Winde ziehen, Thuc. 7, 25; vgl. B. A. 57, 21 u. Mein. conj. in Strattis bei Harpocr. 176, 12.
Greek (Liddell-Scott)
ὀνεύω: ἀνέλκω διὰ μοχλοῦ (ὄνος VII. 1), παρατατ. ὤνευον Θουκ. 7. 25· καθόλου, ἀναβιβάζω, τὸν πέπλον ... ἕλκουσ’ ὀνεύοντες Στράττις ἐν «Μακεδόσι» 1, ἔνθα ἴδε Meineke.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. et impf. ὤνευον;
tirer ou soulever à l’aide d’un cabestan.
Étymologie: ὄνος.
Greek Monolingual
ὀνεύω (Α) όνος
1. έλκω κάτι με μοχλό («ἔκ τε τῶν ἀκάτων ὤνευον ἀναδούμενος τοὺς σταυροὺς καὶ ἀνέλκων», Θουκ.)
2. ανεβάζω, σύρω προς τα επάνω («τὸν πέπλον... ἕλκουσ' ὀνεύοντες», Στράττ.)
3. μέσ. (κατά τον Ερωτιαν.) «ὀνεύεσθαι. τείνειν».
Greek Monotonic
ὀνεύω: ανελκύω με τη βοήθεια μοχλού (ὄνος, II. 1), παρατ. ὤνευον, σε Θουκ.
