κλοπεύς

English (LSJ)

έως, ὁ,

   A thief, S.Ph.77.    2 generally, secret doer, perpetrator, Id.Ant.493.

German (Pape)

[Seite 1456] ὁ, = κλώψ, der Dieb, der Etwas heimlich, listig an sich bringt; κλοπεὺς ὅπως γενήσει τῶν ἀνικήτων ὅπλων Soph. Phil. 77; übh. der Etwas heimlich thut, φιλεῖ ὁ θυμὸς ῇρῆσθαι κλοπεὺς τῶν μηδὲν όρθῶς ἐν σκότῳ τεχνωμένων, als heimlicher Uebelthäter ertappt werden, Soph. Ant. 489.

Greek (Liddell-Scott)

κλοπεύς: -έως, ὁ, = κλώψ, κλέπτης, Σοφ. Φιλ. 77. 2) καθόλου, ὁ κρυφίως πράττων ἢ πράξας τι, ὁ αὐτ. Ἀντ. 493· πρβλ. κλέπτω IV.

French (Bailly abrégé)

έως (ὁ) :
1 voleur;
2 fig. qui fait ou qui prépare clandestinement.
Étymologie: κλέπτω.

Greek Monolingual

κλοπεύς, ὁ (AM)
κλέφτης («κλοπεὺς ὅπως γενήσει τῶν ἀνικήτων ὅπλων», Σοφ.)
αρχ.
αυτός που ενεργεί κρυφά ή δόλια («φιλεῖ δ' ὁ θυμὸς πρόσθεν ᾑρῆσθαι κλοπεὶς τῶν μηδὲν ὀρθῶς ἐν σκότῳ τεχνωμένων», Σοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κλοπός ή < κλοπή.

Greek Monotonic

κλοπεύς: -έως, ὁ = κλώψ,
1. κλέφτης, λωποδύτης, σε Σοφ.
2. γενικά, μυστικός, κρυφός δράστης, στον ίδ.