πολυδάπανος

English (LSJ)

[δᾰ], ον,

   A causing great expense or outlay, ἱρά Hdt.2.137 (Comp.), cf.Porph.Abst.2.15; τράπεζα X.Lac.5.3.    II of a person, expensive, extravagant, Id.Ap.19, Vett. Val.90.15. Adv. -νως D.S.1.52, Plot.1.4.7; at great expense, IGRom. 4.1241, 1242, 1273, JHS37.108 (Thyatira).

German (Pape)

[Seite 661] viel Aufwand machend, erfordernd; Her. 2, 137; Xen. Apol. 19; Sp., auch im adv.

Greek (Liddell-Scott)

πολυδάπᾰνος: -ον, ὁ προξενῶν πολλὴν δαπάνην, ἱρὰ Ἡρόδ. 2. 137· τράπεζα Ξεν. Λακ. 5. 3. ΙΙ. ἐπὶ προσώπου, ὁ πολλὰ δαπανῶν, ἄσωτος, ὁ αὐτ. ἐν Ἀπολ. 19. ― Ἐπιρρ. πολυδαπάνως, μετὰ πολλῆς δαπάνης, Διόδ. 1, 52.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui dépense beaucoup, prodigue;
2 qui cause beaucoup de dépenses, coûteux.
Étymologie: πολύς, δαπάνη.

Greek Monolingual

-η, -ο / πολυδάπανος, -ον, ΝΜΑ
1. αυτός που απαιτεί πολλά έξοδα, που προξενεί μεγάλη δαπάνη (α. «πολυδάπανη επιχείρηση» β. «ὥστε οὔτε ἔρημός ποτε ἡ τράπεζα βρωτῶν γίγνεται... οὔτε πολυδάπανος», Ξεν.)
2. (για πρόσ.) σπάταλος, πολυέξοδος.
επίρρ...
πολυδαπάνως Α
1. αφειδώς, με σπατάλη («ἀνοιγομένου τοῦ στόματος [τῆς διώρυγος] και πάλιν κλειομένου φιλοτέχνως καὶ πολυδαπάνως», Διόδ.)
2. με πολλά έξοδα, ακριβοπληρωμένα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + δάπανος «σπάταλος»].

Greek Monotonic

πολυδάπᾰνος: -ον (δαπάνη),
I. αυτός που προκαλεί μεγάλα έξοδα και δαπάνες, σε Ηρόδ., Ξεν.
II. λέγεται για πρόσωπα, υπερβολικός, σπάταλος, πολυδάπανος, σε Ξεν.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πολυδάπανος -ον [πολύς, δαπάνη] veel kostend.

Russian (Dvoretsky)

πολυδάπᾰνος: (δᾰ)
1) сопряженный с большими расходами, дорогостоящий (ἱρά Her.; τράπεζα Xen.);
2) много тратящий, расточительный (ἐξ εὐδιαίτου π. γεγενημένος Xen.).