κοσμοκράτωρ

English (LSJ)

[ᾰ], ορος, ὁ,

   A lord of the world, epith. of οὐρανός, Orph.H.4.3; Ζεὺς Μίτρας Ἥλιος κ. Not.Scav.1912.323 (Rome).    2 of the Emperors, IG14.926, Sammelb.4275, cf. Ptol.Tetr.175, Heph.Astr.1.1.    3 Astrol., ruler of the κόσμος, i.e. planet, Id.in Cat.Cod.Astr.6.68, Vett.Val.171.6; οἱ ἑπτὰ κ. Dam.Pr.131; οἱ κ. τοῦ σκότους τούτου the cosmic rulers of this sinful world, Ep.Eph.6.12; οἱ κ. οἱ τὰ ὑπὸ σελήνην στοιχεῖα διοικοῦντες Iamb.Myst.2.3.

Greek (Liddell-Scott)

κοσμοκράτωρ: -ορος, ὁ, τοῦ κόσμου ἐξουσιαστής, δεσπότης, Ὀρφ. Ὕμν. 3. 3· ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος, Συλλ. Ἐπιγρ. 5892· ― παρ’ Ἐκκλησ., ἐπὶ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐκ τῆς πρὸς Ἐφεσ. Ἐπιστ. ς΄, 12.

French (Bailly abrégé)

ορος (ὁ) :
maître du monde.
Étymologie: κόσμος, κρατέω.

Spanish

señor del universo, dominador del cosmos, señor

English (Strong)

from κόσμος and κρατέω; a world-ruler, an epithet of Satan: ruler.

English (Thayer)

κοσμοκρατορος, ὁ (κόσμος and κρατέω), lord of the world, prince of this age: the devil and demons are called in plural οἱ κοσμοκρατορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος (but critical editions omit τοῦ αἰῶνος) τούτου (R. V. the world-rulers of this darkness), ἄρχων. (The word occurs in the Orphica, 8,11; 11,11; in ecclesiastical writings of Satan; in rabbinical writings כּוזְמוקְרָטור is used both of human rulers and of the angel of death; cf. Buxtorf, Lex. talm. et rabb., p. 2006 (p. 996, Fischer edition).)

Greek Monolingual

κοσμοκράτωρ, -ορος, ὁ (ΑM)
βλ. κοσμοκράτορας.

Greek Monotonic

κοσμοκράτωρ: -ορος, ὁ (κρατέω), ο άρχοντας του κόσμου, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

κοσμοκράτωρ: ορος ὁ владыка мира (сего) NT.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κοσμοκράτωρ -ορος, ὁ [κόσμος, κρατέω] vorst der wereld:. οἱ κ. τοῦ σκότους τούτου de heersers van die duisternis NT Eph. 6.12.