αὐτόστονος

English (LSJ)

ον, lamenting for oneself, γόος A.Th.916 (lyr.).

Spanish (DGE)

-ον
que resuena por sí mismo, e.d. no por bocas mercenarias, γόος A.Th.917.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui gémit sur soi-même.
Étymologie: αὐτός, στένω.

German (Pape)

bei sich seufzend, Aesch. Spt. 899.

Russian (Dvoretsky)

αὐτόστονος: стонущий о своей участи Aesch.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτόστονος: -ον, ὁ στενάζων ἤ θρηνῶν δι’ ἑαυτόν, Αἰσχύλ. Θήβ. 916.

Greek Monolingual

αὐτόστονος, -ον (Α)
αυτός που στενάζει για τα βάσανά του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτο- + στόνος «στεναγμός» < στένω (πρβλ. αγάστονος, βαρύστονος)].

Greek Monotonic

αὐτόστονος: -ον (στένω), αυτός που θρηνεί για ή προς τον εαυτό του, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

στένω
lamenting by or for oneself, Aesch.