φάω: Difference between revisions
φελένη καὶ φάναξ καὶ φοῖκος καὶ φαήρ → Ἑλένη καὶ ἄναξ καὶ οἶκος καὶ ἀήρ | Helen, lord, house, and air
(6_3) |
(Bailly1_5) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''φάω''': [[φωτίζω]], [[φέγγω]], [[λάμπω]], (ὡς τὸ [[φαίνω]] ΙΙ), φάε δὲ [[χρυσόθρονος]] Ἠὼς Ὀδ. Ξ. 502· χηλαὶ λεπτὰ φάουσαι Ἄρατ. 607· ὁ Ἡσύχ. [[ὡσαύτως]] μνημονεύει μετοχ. φῶντα = λάμποντα, καὶ Ἐπικ. ἀόρ. βϳ πέφη = ἐφάνη· ― περὶ τῶν τύπων [[πεφήσομαι]], πεφασμένος, ἴδε ἐν λ. [[φαίνω]]. Ὁ ἀρχαιότατος [[τύπος]] τῆς ῥίζης φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ΦΑF, [[ὅστις]] φαίνεται ἐν τῷ φάε (φάFε), [[φάος]] (φάFος), Αἰολικ. φαῦος, (ἴδε [[φαυοφόρος]]), φαύω, φαῦσις, φαυσίμβροτος, πιφαύσκω, φαεινός, φαέθων, φέγγος· ἀκολούθως ἐγένετο ΦΑ, ὡς ἐν τοῖς φάσις (Α), φάσμα· καὶ [[τέλος]] ΦΑΝ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φανῆναι ([[φαίνω]]) φανερός, φανός, φανή, παμφανόων, παμφαίνω. Οἱ τύποι οὗτοι δηλοῦσι φῶς ὁρώμενον ὑπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀλλὰ αἱ ῥίζαι ΦΑ, ΦΑΝ δηλοῦσι καὶ φῶς ἐξικνούμενον [[μέχρι]] τῆς διανοίας, ὡς ἐν τοῖς φάναι ([[φημί]]), φάσκω, φάσις (Β), φάτις, φήμη, φωνή. Ἡ [[διπλῆ]] αὕτη [[σημασία]] [[εἶναι]] καταφανὴς ἐν ταῖς Σανσκρ. λέξεσι bhâ, bhâ-mi (splendeo), bhâ-mas, bhâ-nus (lumen), bhâ-s (luceo), παραβαλλομέναις πρὸς τὰς λέξ. bhâ-sh, bha- n. (loqui), Λατ. fa-ri, fa-tum, fa-ma, fa-s, fa-bula. κλπ.· Σλαυ. ba-jati (fabulari), ba-snï (fabula). ― Ὑπάρχουσι καὶ ἄλλαι τροποποιήσεις τῆς ῥίζης προστιθεμένου δ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαιδρός, φαίδιμος, ἢ λ ὡς ἐν τοῖς φαλός, φάλαρος, φαληριάω, φαλακρός, φάλιος, ἢ κ ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαικάς, φαικός.) | |lstext='''φάω''': [[φωτίζω]], [[φέγγω]], [[λάμπω]], (ὡς τὸ [[φαίνω]] ΙΙ), φάε δὲ [[χρυσόθρονος]] Ἠὼς Ὀδ. Ξ. 502· χηλαὶ λεπτὰ φάουσαι Ἄρατ. 607· ὁ Ἡσύχ. [[ὡσαύτως]] μνημονεύει μετοχ. φῶντα = λάμποντα, καὶ Ἐπικ. ἀόρ. βϳ πέφη = ἐφάνη· ― περὶ τῶν τύπων [[πεφήσομαι]], πεφασμένος, ἴδε ἐν λ. [[φαίνω]]. Ὁ ἀρχαιότατος [[τύπος]] τῆς ῥίζης φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ΦΑF, [[ὅστις]] φαίνεται ἐν τῷ φάε (φάFε), [[φάος]] (φάFος), Αἰολικ. φαῦος, (ἴδε [[φαυοφόρος]]), φαύω, φαῦσις, φαυσίμβροτος, πιφαύσκω, φαεινός, φαέθων, φέγγος· ἀκολούθως ἐγένετο ΦΑ, ὡς ἐν τοῖς φάσις (Α), φάσμα· καὶ [[τέλος]] ΦΑΝ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φανῆναι ([[φαίνω]]) φανερός, φανός, φανή, παμφανόων, παμφαίνω. Οἱ τύποι οὗτοι δηλοῦσι φῶς ὁρώμενον ὑπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀλλὰ αἱ ῥίζαι ΦΑ, ΦΑΝ δηλοῦσι καὶ φῶς ἐξικνούμενον [[μέχρι]] τῆς διανοίας, ὡς ἐν τοῖς φάναι ([[φημί]]), φάσκω, φάσις (Β), φάτις, φήμη, φωνή. Ἡ [[διπλῆ]] αὕτη [[σημασία]] [[εἶναι]] καταφανὴς ἐν ταῖς Σανσκρ. λέξεσι bhâ, bhâ-mi (splendeo), bhâ-mas, bhâ-nus (lumen), bhâ-s (luceo), παραβαλλομέναις πρὸς τὰς λέξ. bhâ-sh, bha- n. (loqui), Λατ. fa-ri, fa-tum, fa-ma, fa-s, fa-bula. κλπ.· Σλαυ. ba-jati (fabulari), ba-snï (fabula). ― Ὑπάρχουσι καὶ ἄλλαι τροποποιήσεις τῆς ῥίζης προστιθεμένου δ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαιδρός, φαίδιμος, ἢ λ ὡς ἐν τοῖς φαλός, φάλαρος, φαληριάω, φαλακρός, φάλιος, ἢ κ ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαικάς, φαικός.) | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>impf. 3ᵉ sg.</i> [[φάε]] <i>au sens d’un ao. et f.ant.</i> [[πεφήσομαι]];<br />briller.<br />'''Étymologie:''' R. ΦαϜ, d’où Φα, briller ; v. [[φάος]], [[φαύω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:38, 9 August 2017
English (LSJ)
[ᾰ],
A shine, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς Od.14.502; Χηλαὶ λεπτὰ φάουσαι Arat.607:—Hsch. also cites a part. φῶντα = λάμποντα, and Ep.aor. 2 πέφη = ἐφάνη. (φαϝ-, cf. φάος, φαῦσις.)
German (Pape)
[Seite 1259] urspr. Stammwort von φαίνω, 1) intrans., leuchten, glänzen, scheinen, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς, Od. 14, 502, bes. von der Sonne, dem Monde und den Sternen; Hom. hat auch noch fut. πεφήσομαι, = φανήσομαι, Τροίῃ πεφήσεται ὄλεθρος Il. 17, 155. – 2) trans., erscheinen lassen, erleuchten, erhellen, dah. deutlich, auch bekannt, berühmt machen. – Es ist auch das Stammwort von φημί, durch Worte deutlich od. bekannt machen.
Greek (Liddell-Scott)
φάω: φωτίζω, φέγγω, λάμπω, (ὡς τὸ φαίνω ΙΙ), φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠὼς Ὀδ. Ξ. 502· χηλαὶ λεπτὰ φάουσαι Ἄρατ. 607· ὁ Ἡσύχ. ὡσαύτως μνημονεύει μετοχ. φῶντα = λάμποντα, καὶ Ἐπικ. ἀόρ. βϳ πέφη = ἐφάνη· ― περὶ τῶν τύπων πεφήσομαι, πεφασμένος, ἴδε ἐν λ. φαίνω. Ὁ ἀρχαιότατος τύπος τῆς ῥίζης φαίνεται ὅτι εἶναι ΦΑF, ὅστις φαίνεται ἐν τῷ φάε (φάFε), φάος (φάFος), Αἰολικ. φαῦος, (ἴδε φαυοφόρος), φαύω, φαῦσις, φαυσίμβροτος, πιφαύσκω, φαεινός, φαέθων, φέγγος· ἀκολούθως ἐγένετο ΦΑ, ὡς ἐν τοῖς φάσις (Α), φάσμα· καὶ τέλος ΦΑΝ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φανῆναι (φαίνω) φανερός, φανός, φανή, παμφανόων, παμφαίνω. Οἱ τύποι οὗτοι δηλοῦσι φῶς ὁρώμενον ὑπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀλλὰ αἱ ῥίζαι ΦΑ, ΦΑΝ δηλοῦσι καὶ φῶς ἐξικνούμενον μέχρι τῆς διανοίας, ὡς ἐν τοῖς φάναι (φημί), φάσκω, φάσις (Β), φάτις, φήμη, φωνή. Ἡ διπλῆ αὕτη σημασία εἶναι καταφανὴς ἐν ταῖς Σανσκρ. λέξεσι bhâ, bhâ-mi (splendeo), bhâ-mas, bhâ-nus (lumen), bhâ-s (luceo), παραβαλλομέναις πρὸς τὰς λέξ. bhâ-sh, bha- n. (loqui), Λατ. fa-ri, fa-tum, fa-ma, fa-s, fa-bula. κλπ.· Σλαυ. ba-jati (fabulari), ba-snï (fabula). ― Ὑπάρχουσι καὶ ἄλλαι τροποποιήσεις τῆς ῥίζης προστιθεμένου δ, ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαιδρός, φαίδιμος, ἢ λ ὡς ἐν τοῖς φαλός, φάλαρος, φαληριάω, φαλακρός, φάλιος, ἢ κ ὡς ἐν ταῖς λέξεσι φαικάς, φαικός.)
French (Bailly abrégé)
impf. 3ᵉ sg. φάε au sens d’un ao. et f.ant. πεφήσομαι;
briller.
Étymologie: R. ΦαϜ, d’où Φα, briller ; v. φάος, φαύω.
