συγκυρέω

English (LSJ)

aor. -εκύρησα and -έκυρσα (v. infr.):—

   A come together by chance, μή πως συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχες ἵπποι Il.23.435; of ships, Hdt.8.92; meet with an accident, τῇδε συγκῦρσαι τύχῃ S.OC 1404; κήτεσι πολλοῖς συγκεκυρηκέναι D.S.17.106; τραγικοῖς πάθεσι Id.20.21; εὐτυχίᾳ Phld.Mort.38; εἰς ἓν μοίρας συνέκυρσας art involved in one and the same fate, E.Andr.1172 (anap.).    2 c. part., like τυγχάνω, συνέκυρσε θέων happened to be running, Emp.53; εἰ συνεκύρησε . . παραπεσοῦσα νηῦς whether it fell in the way by chance, Hdt. 8.87.    II of events and accidents, happen, occur, ἢν δέ τι δεινὸν συγκύρσῃ Thgn.698; τάδε οἶδα . . τοῖσι ἐν Ἰταλίῃ συγκυρήσαντα Hdt.4.15; σ. μοι ἡδονά E.Ion 1448 (lyr.); τίς τύχα μοι συγκυρήσει; Id.IT874 (lyr.); τὰ συγκυρήσαντα what had occurred, Hdt.1.119, cf. D.S.1.1; ὃ καὶ συνεκύρησε Plb.2.65.7, cf. Phld.Rh.1.132 S.; τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου -ήσαντα D.H.5.56: impers., c. inf., συνεκύρησε γενέσθαι it came to pass that... Hdt.9.90, cf. Hp.Oct.10:—Pass., τὸ ἔχθος τὸ ἐς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον Hdt.9.37 (nisi leg. συγκεκρημένον).    III of places, to be contiguous to, χώραις -οῦσαν θάλατταν Plb.3.59.7, etc.; πρὸς τόπον Plu.Arist.11; Ἐσεβὼν καὶ ταῖς -ούσαις αὐτῇ LXX Nu.21.25.    IV v. συγκύρω.

German (Pape)

[Seite 970] (s. κυρέω), von Personen, zusammentreffen, zusammengerathen, einander begegnen; μή πως συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχες ἵπποι, Il. 23, 435, daß sie nicht an einander geriethen; τῇδε συγκῦρσαι τύχῃ, Soph. O. C. 1404; εἰς ἓν μοίρας συνέκυρσας, Eur. Andr. 1173; πόθεν μοι συνέκυρσ' ἀδόκητος ἡδονή; Ion 1448; von Schiffen, Her. 8, 87. 92; übh. sich zu gleicher Zeit ereignen, zutragen, c. int., 9, 10; τὰ συγκυρήσαντα, die Ereignisse, 1, 119. 8, 136; auch ungewöhnlich im pass., τὸ εἰς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον, 9, 37. Oft bei Sp. : παρὰ δόξαν αὐτοῖς τῶν πραγμάτων συγκυρούντων, Pol. 5, 18, 6; δύο τὰ κάλλιστα συνεκύρησε τοῖς Ῥωμαίοις, 2, 20, 8; aber auch ἡ ἔξωθεν συγκυροῦσα ταύταις ταῖς χώραις θάλαττα, 3, 59, 7, das Meer, welches diese Länder berührt; so τὰ συγκυροῦντα πρὸς τὴν Μεσσηνίαν, Strab. 8, 3, 17; vgl. Plut. Aristid. 11; τοιῷδε τέλει συγκῦρσαι, Luc. philopatr. 15.

Greek (Liddell-Scott)

συγκῠρέω: ἀόρ. -εκύρησα καὶ -έκυρσα· ― συντυγχάνω, συμπίπτω, μήπως συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχες ἵπποι, «συμπέσειαν καὶ συγκρούσειαν ἐν τῇ ὁδῷ οἱ μονώνυχες ἵπποι» (Γαζῆς), Ἰλ. Ψ. 435· οὕτως ἐπὶ πλοίων, Ἡρόδ. 8. 92· συντυγχάνω, ἀπαντῶ τι δυσάρεστον, τῇδε συγκύρσαι τύχῃ Σοφ. Ο. Κ. 1404· κήτεσι πολλοῖς συγκεκυρηκέναι Διόδ. 17. 106· τραγικοῖς πάθεσι ὁ αὐτ. 20. 21· εἰς ἓν μοίρας ξυνέκυρσας, περικλείεσαι εἰς τὴν αὐτὴν μοῖραν, τύχην, Εὐρ. Ἀνδρ. 1172. 2) μετὰ μετοχ. ὡς τὸ τυγχάνω· συνέκυρσε θέων, συνέπεσε νὰ τρέχῃ, Ἐμπεδ. 260· εἰ συνεκύρησε... παραπεσοῦσα νηῦς, ἂν κατὰ τύχην συνέπεσε..., Ἡρόδ. 8. 87. ΙΙ. ἐπὶ γεγονότων καὶ συμβάντων, ὡς τὸ συμβαίνω, κατὰ τύχην συμβαίνω, ἢν δέ τι δεινὸν συγκύρσῃ Θέογν. 698Β· τάδε οἶδα... τοῖς ἐν Ἰταλίῃ συγκυρήσαντα Ἡρόδ. 4. 15· σ. μοι ἁδονὰ Εὐρ. Ἴων 1448· τίς τύχα μοι ξυγκυρήσει; ὁ αὐτ. ἐν Ἰφ. ἐν Ταύρ. 874· ἀπροσ., μετ’ ἀπαρ., συνεκύρησε γενέσθαι, συνέβη ὥστε νά..., Ἡρόδ. 9. 90· τὰ συγκυρήσαντα, ὅσα εἶχον συμβῆ, ὁ αὐτ. 1. 119· ὃ καὶ συνεκύρησε Πολύβ. 2. 65, 7, πρβλ. Διόδ. 1. 1· παρά τινος, ἐκ μέρους τινός, Διον. Ἁλ. 5. 56· οὕτως ἐν τῷ παθητ., τὸ ἐς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον Ἡρόδ. 9. 37. ΙΙΙ. ἐπὶ τόπων, γειτνιάζω πρός τινα, τινι Πολύβ. 3. 59, 7, κτλ.· πρὸς τόπον Πλουτ. Ἀριστείδ. 11.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
I. se trouver avec, se rencontrer par hasard ; avec un dat., rencontrer ; fig. rencontrer (une destinée, un sort, etc.);
II. se rencontrer avec :
1 en parl. de lieux atteindre à, toucher à, être contigu à, dat. ou πρός et l’acc.;
2 avec un suj. de chose échoir, arriver : τινι à qqn ; • impers. συνεκύρησε avec l’inf., il arriva que.
Étymologie: σύν, κυρέω.