δόλος

English (LSJ)

(A), ὁ, prop.

   A bait for fish, Od.12.252: hence, any cunning contrivance for deceiving or catching, as the net in which Hephaestus catches Ares, 8.276; the Trojan horse, ib.494; Ixion's bride, Pi. P.2.39; the robe of Penelope, Od.19.137 (pl.); ξύλινος δ. mouse-trap, Batr.116.    b generally, any trick or stratagem, πυκινὸν δ. ἄλλον ὕφαινε Il.6.187, etc.: in pl., wiles, δόλοι καὶ μήδεα 3.202; δόλοισι κεκασμένε 4.339, etc.    2 in the abstract, craft, cunning, treachery, δόλῳ ἠὲ βίῃφι Od.9.406; ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε Il.7.142; οὐ κατ' ἰσχὺν . . δόλῳ δέ . . A.Pr.215, cf. Ch.556, etc.; δόλοις ib.888, S.OT960, etc.; ἐκ δόλου Id.El.279; ἐν δόλῳ Id.Ph.102; σὺν δόλῳ A.Pers.775; μετὰ δόλου καὶ τέχνης Isoc.9.36; δόλῳ πονηρῷ, = Lat. dolo malo, Supp.Epigr.1.161.53; μετὰ δόλου πονηροῦ IG12(2).510.9 (Methymna); χωρὶς δ. π. OGI629.112 (Palmyra).    3 spy, Hsch.
δόλος (B)· πάσσαλος, Hsch.

German (Pape)

[Seite 655] ὁ (vgl. δέλος, δείλατα, δέλεαρ u. Lat. dolus). 1) Köder, Lockspeise, für Fische Od. 12, 252; jedes Mittel, um Einen zubetrügen u. zu fangen wie das trojanische Pferd, Odyss. 8, 494 ἵππου δουρατέου, ὅν ποτ' ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεύς, Aristarch u. Aristophanes Byz. lasen δόλῳ, s. Scholl. Didym.; die Fesseln, in denen Hephästus den Ares fängt, 8, 276; Batrach. 116 ist ξύλινος δ. die Mausefalle. – 2) übh. List, listiger Anschlag; Hom. u. Folgde; καὶ μήδεα Il. 3, 702; πολυμηχανίη τε Od. 23, 321; καὶ μηχαναί Plat. Rep. VIII, 548 a; Ggstz ist offene Gewalt, δόλῳ ἠὲ βίηφιν Od. 9, 406; ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε Il. 7, 142; κατ' ἰσχύν Aesch. Prom. 213; πρὸς βίαν Soph. Phil. 91; den ἁπλοῖ τρόποι entgeggstzt Ar. Plut. 1159; – ähnl. in Prosa.

Greek (Liddell-Scott)

δόλος: ὁ, κυρίως, δόλωμα πρὸς ἁλιείαν τῶν ἰχθύων, δέλεαρ, Ὀδ. Μ. 252· ἐντεῦθεν, πᾶν ἔντεχνον μηχάνημα πρὸς ἐξαπάτησιν ἢ σύλληψιν, οἷον τὸ δίκτυον, ἐν ᾧ ὁ Ἥφαιστος συνέλαβε τὸν Ἄρη, Ὀδ. Θ. 276· ὁ δούρειος ἵππος, αὐτόθι 494, πρβλ. Πίνδ. Π. 2. 71· ὁ ἱστὸς τῆς Πηνελόπης, Ὀδ. Τ. 137· ξύλινος δ., παγὶς πρὸς σύλληψιν μυῶν, Βατραχομ. 116· - καθόλου, πᾶν τέχνασμα ἢ στρατήγημα, πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινεν Ἰλ. Ζ. 187, κτλ.· κατὰ πληθ., πανουργίαι, δόλοι καὶ μήδεα Ἰλ. Γ. 202· δόλοισι κεκασμένε Ἰλ. Δ. 339, κτλ.· πρβλ. μέλω ἐν ἀρχῇ. 2) ἀφῃρημένως, δόλος, ἀπάτη, πανουργία, Λατ. dolus, δόλῳ ἠὲ βίῃφι Ὀδ. Ι. 406· ἔπεφνε δόλῳ, οὔτι κράτεΐ γε Ἰλ. Η. 142· οὕτω παρ' Ἀττ., οὐ κατ' ἰσχὺν…, δόλῳ δὲ… Αἰσχύλ. Πρ. 213, πρβλ. χο. 556, κτλ.· δόλοις αὐτόθι 888, Σοφ. Ο. Τ. 960, κτλ.· ἐκ δόλου αὐτόθι Ἠλ. 279· ἐν δόλῳ αὐτόθι Φ. 102· σὺν δόλῳ Αἰσχύλ, Πέρσ. 775, Σοφ. Ἠλ. 279· μετὰ δόλου Ἰσοκρ. 195Ε· ἴδε ἐν λ. ἀπάτη. (Πρβλ. δέλος, δέλεαρ· Λατ. dolus· Παλαιο-Σκανδιν. tâl, Ἀγγλο-Σαξ. tœl· Παλαιο-Γερμ. zâla).

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. amorce;
II. p. ext. 1 tout objet servant à tromper, piège;
2 ruse, artifice.
Étymologie: R. Δελ, tromper, cf. δέλος, δέλεαρ.

English (Autenrieth)

bait, trick, deceit; ἰχθύσι, Od. 12.252; of the wooden horse, Od. 8.276 ; δόλῳ, ‘by craft,’ ‘stratagem,’ opp. ἀμφαδόν, Od. 1.296; βίηφι, Od. 9.406; pl., wiles, Od. 9.19, , Il. 3.202; δόλον (δόλους) ὑφαίνειν, τεύχειν, ἀρτύειν, τολοπεύειν.