ὥριος

English (LSJ)

(A), α, ον, Pi.P.9.98; also ος, ον AP7.188 (Thall.), 9.311 (Phil.), Opp.H.1.689:—poet. form of ὡραῖος,

   A produced in season, ὥρια πάντα all the fruits of the season, Od.9.131, Theoc.7.62, cf. Hes. Op.394, Theoc.15.112, AP9.329 (Leon.).    II generally, in due season, seasonable, ἔργα Hes.Op.392, 422; γάμος ib.697; ὠδίς Opp. l.c., cf. AP9.311 (Phil.); χρόνος ὥ. ἡμῖν ib.10.100 (Antiphan.); πλόος κώπαις ὥ. Arat.154; ὥριον (sc. ἐστί) c. inf., it is time... Sol.27.9 (s. v. l.).    2 youthful, ἄνθος Epigr.Gr.319 (Philadelphia); fresh, ὥριον οἷά τε μῆλον κτλ. Archyt.Amphiss.2 ( = Euph.11).    III ὥρια, τά, the season, νόσον ὥρια τίκτει BionFr.15.13.—This poet. form is also used in late Prose, τὸ ὥ. τῆς ἀκμῆς Hld.10.9; τὰ ὥ. D.L.2.139, cf. Him.Or.3.5. Adv. -ως Anon. ap. Suid.; but neut. sg. used as Adv., Arat.1076.    2 θαψάτωσαν καὶ τὰ ὥ. αὐτοῦ, καθὼς ἔθος ἐστίν, αὐτοὶ ποιησάτωσαν his funeral rites, IG9(1).39, cf. 42 (Phocis, ii B. C.).

German (Pape)

[Seite 1414] 3, bei den Att. auch 2 Endgn, – 1) zu bestimmten Zeiten, Jahreszeiten geschehend, wiederkehrend; Hes. O. 494. 545; Pind. τελεταί, P. 9, 101, ὥρια πάντα, Alles, was die verschiedenen Jahreszeiten hervorbringen, die Früchte aller Jahreszeiten, Od. 9, 131. – Dah. zeitig, reif, Hes. O. 396; ὥρια πάντα γένοιτο Theocr. 7, 62; auch ὥριος γάμῳ, reif zur Vermählung, Anton. Thall. paralip. 36. (VII, 188); u. öfter in der Anth. – Auch von Menschen = blühend, kräftig, Luc. am. 12. – 2) zur rechten, günstigen Zeit od. Tageszeit, Hes. O. 394. 424. 699; – u. übh. poet. = ὡραῖος, auch in späterer Prosa vorkommend, Lob. Phryn. 52.

Greek (Liddell-Scott)

ὥριος: (Α), α, ον, Πινδ. Π. 9. 175, Ὀππ. Ἁλ. 1. 689· ἀλλὰ καὶ ος, ον Ἀνθ. Π. 7. 188., 9. 311· ― ποιητ. τύπος τοῦ ὡραῖος, ὁ παραγόμενος ἐν τῇ προσηκούσῃ ὥρᾳ τοῦ ἔτους, ὥρια πάντα, πάντας τοὺς καρποὺς τῆς ὥρας, Ὀδ. Ι. 131, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 392, Θεόκρ. 15. 112, Ἀνθ. Π. 9. 329. ΙΙ. καθόλου, ὁ ἐν καιρῷ τῷ δέοντι γινόμενος, ἔγκαιρος, ἐπίκαιρος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 390, 420, 695· ὠδὶς Ὀππ. Ἁλ. 1. 689, πρβλ. Ἀνθ. Π. 9.311· χρόνος ὥρ. ἡμῖν αὐτόθι 10. 100· πλόος κώπαις ὥρ. Ἄρατ. 154· μετ’ ἀπαρεμφ., εἶναι ὥρα, καιρὸς νά …, Σόλων 25. 9 (ἀλλ’ ὁ Bgk. ἔχει ὡρίου .. γάμου). 2) νεαρός, ἄνθος Συλλ. Ἐπιγρ. 3435. ΙΙΙ. ὥρια, τά, ἡ ἐποχή, ἡ ὥρα, νόσον ὥρια τίκτει Βίων 3. 13. ― Ὁ ποιητικ. οὗτος τύπος εἶναι ἐν χρήσει καὶ παρὰ τοῖς μεταγεν. πεζογράφοις, Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. σ. 52. ― Ἐπίρρ. ὡρίως, «κατὰ καιρὸν» Σουΐδ.· ἀλλ’ οὐδ. ἑνικ. ἐν χρήσει ὡς ἐπίρρ., γεράνων ἀγέλαις .. ὥριον ἐρχομέναις Ἄρατ. 1076.

French (Bailly abrégé)

α ou poét. ος, ον :
qui est dans la saison, de la saison ; ὥρια πάντα OD tous les fruits de la saison.
Étymologie: ὥρα.

English (Autenrieth)

(ὥρη): ὥρια πάντα, all things in their season, Od. 9.131†.