ἀνώμοτος: Difference between revisions
τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς → then shall he speak to them in his anger, and trouble them in his fury
(Bailly1_1) |
(big3_5) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a pas juré;<br /><b>2</b> non consacré par un serment.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ὄμνυμι]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a pas juré;<br /><b>2</b> non consacré par un serment.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ὄμνυμι]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>de pers. [[que no ha jurado]], <i>CID</i> 1.9B.32 (IV a.C.), ὁ φεύγων Pl.<i>Lg</i>.948d, ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν [[ἀνώμοτος]] E.<i>Hipp</i>.612, θεῶν [[ἀνώμοτος]] E.<i>Med</i>.737, μάρτυρες Antipho 5.12, cf. D.21.86, 24.78, διαιτηταί Is.5.32, σύ Luc.<i>Tox</i>.42.<br /><b class="num">2</b> [[no jurado]], [[no consagrado con juramento]] εἰρήνη D.19.204, ὅρκος Polyaen.8.12.10.<br /><b class="num">II</b> adv. -ως [[sin jurar]] Aristid.<i>Or</i>.28.94. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:56, 21 August 2017
English (LSJ)
ον, (ὄμνυμι)
A unsworn, not bound by oath, ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀ. E.Hipp.612; ἀ. μάρτυρες Antipho 5.12, cf. D. 21.86; θεῶν ἀνώμοτος E.Med.737. Adv. -τως Aristid.Or.28(49).94. II not sworn to, εἰρήνη D.19.204.
German (Pape)
[Seite 268] (ὄμνυμι), der nicht geschworen hat, ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρᾷν ἀνώμοτος Eur. Hipp. 612; Plat. Legg. XII, 948 d; durch keinen Eid gebunden, unvereidigt, μάρτυρες, δικασταί, Antiph. 5, 12; – εἰρήνη Dem. 19, 204, nicht beschworen.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνώμοτος: -ον, (ὄμνυμι), ὁ μὴ ὀμόσας, ὁ μὴ ὁρκισθείς, μὴ δεδεμένος ἢ ὑποχρεωμένος δι’ ὅρκου, ἡ, γλῶσσ’ ὀμώμοχ’ ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος Εὐρ. Ἱππ. 612, πρβλ. Ἀριστ. Θεσμ. 275, Ἀριστ. Ρητ. 3. 13, 8· ἀνώμοτοι μάρτυρες Ἀντιφῶν 130. 40, πρβλ. Δημ. 542. 14· θεῶν ἀνώμοτος (ἐνώμοτος, Ναύκιος) Εὐρ. Μήδ. 737: - Ἐπίρρ. -τως Ἀριστείδ. 2. 287. ΙΙ. εἰρήνη, ἐν ᾗ οἱ συνθηκολογήσαντες δὲν ὡρκίσθησαν, Δημ. 404 ἐν τέλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui n’a pas juré;
2 non consacré par un serment.
Étymologie: ἀ, ὄμνυμι.
Spanish (DGE)
-ον
I 1de pers. que no ha jurado, CID 1.9B.32 (IV a.C.), ὁ φεύγων Pl.Lg.948d, ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος E.Hipp.612, θεῶν ἀνώμοτος E.Med.737, μάρτυρες Antipho 5.12, cf. D.21.86, 24.78, διαιτηταί Is.5.32, σύ Luc.Tox.42.
2 no jurado, no consagrado con juramento εἰρήνη D.19.204, ὅρκος Polyaen.8.12.10.
II adv. -ως sin jurar Aristid.Or.28.94.
