αὐαλέος: Difference between revisions
ἄνθρωπος ὢν ἥμαρτον· οὐ θαυμαστέον → being human I made a mistake; there is nothing remarkable about it
(Bailly1_1) |
(big3_7) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br />desséché, sec <i>en parl. de la peau, des cheveux, de plantes ; fig.</i> raide <i>ou</i> immobile de stupeur.<br />'''Étymologie:''' [[αὖος]]. | |btext=α, ον :<br />desséché, sec <i>en parl. de la peau, des cheveux, de plantes ; fig.</i> raide <i>ou</i> immobile de stupeur.<br />'''Étymologie:''' [[αὖος]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(αὐᾰλέος) -α, -ον<br /><br /><b class="num">• Alolema(s):</b> αὑᾰλέος Call.<i>Cer</i>.6<br /><b class="num">1</b> [[seco]] ἀ. χρὼς ὑπὸ καύματος Hes.<i>Op</i>.588, cf. D.P.966, [[αὐαλέος]] ψαφαρῷ χροΐ Nonn.<i>D</i>.26.104, [[δάκρυ]] Q.S.14.392, αὐαλέοις ὄμμασι <i>AP</i> 5.280 (Antiphil.), [[ἄρτος]] Androm.103, κόγχος Timo <i>SHell</i>.777<br /><b class="num">•</b>de la boca [[reseca]] αὐτμὴ αὐ. στομάτων A.R.2.666, cf. Call.l.c., en un moribundo ἐπὶ χείλεσιν αὐαλέοισιν Q.S.10.280<br /><b class="num">•</b>de plantas [[marchito]], [[agostado]] θάμνοι A.R.1.1028, Q.S.8.89, φῦκος Orph.<i>A</i>.246, [[ἄμπελος]] Orph.<i>A</i>.608, cf. <i>AP</i> 7.141 (Antiphil.)<br /><b class="num">•</b>del cabello en total abandono [[lacio]], [[marchito]] αὐαλέαι ... κόμαι Q.S.9.364.<br /><b class="num">2</b> fig. [[lánguido]], [[alicaído]] de unos peces a punto de ser devorados ἔσταν δ' αὐαλέοι καὶ ἀμήχανοι Opp.<i>H</i>.2.78.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> v. [[αὖος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:19, 21 August 2017
English (LSJ)
α, ον, (αὖος)
A dry, parched, withered, αὐ. χρὼς ὑπὸ καύματος Hes.Op.588; of hair, rough, dub. in Simon.37.9, cf.AP7.141 (Antiphil.); of plants, Orph.A.246; of the mouth, Call.Cer.6; of eyes, sleepless, AP5.279 (Agath.); αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ prob. in Timo 3.— Late in Prose, Aret.SD2.2, al. (αὑ- Call. l.c.)
Greek (Liddell-Scott)
αὐᾰλέος: -α, -ον, (αὖος) ξηρός, κατάξηρος, μεμαραμμένος, αὐαλέος δέ τε χρὼς ὑπὸ καύματος Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 586· ἐπὶ κόμης, αὐχμηρός, αὐαλέαν ὕπερθε τεὰν κόμαν Σιμων. 50. 9· ἐπὶ φυτῶν, Ὀρφ. Ἀργ. 248· ἐπὶ τοῦ στόματος, Καλλ. εἰς Δήμ. 6· ἐπὶ ὀφθαλμῶν, ἄϋπνος, Ἀνθ. Π. 5. 280. Πρβλ. αὐσταλέος, αὐχμηρός.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
desséché, sec en parl. de la peau, des cheveux, de plantes ; fig. raide ou immobile de stupeur.
Étymologie: αὖος.
Spanish (DGE)
(αὐᾰλέος) -α, -ον
• Alolema(s): αὑᾰλέος Call.Cer.6
1 seco ἀ. χρὼς ὑπὸ καύματος Hes.Op.588, cf. D.P.966, αὐαλέος ψαφαρῷ χροΐ Nonn.D.26.104, δάκρυ Q.S.14.392, αὐαλέοις ὄμμασι AP 5.280 (Antiphil.), ἄρτος Androm.103, κόγχος Timo SHell.777
•de la boca reseca αὐτμὴ αὐ. στομάτων A.R.2.666, cf. Call.l.c., en un moribundo ἐπὶ χείλεσιν αὐαλέοισιν Q.S.10.280
•de plantas marchito, agostado θάμνοι A.R.1.1028, Q.S.8.89, φῦκος Orph.A.246, ἄμπελος Orph.A.608, cf. AP 7.141 (Antiphil.)
•del cabello en total abandono lacio, marchito αὐαλέαι ... κόμαι Q.S.9.364.
2 fig. lánguido, alicaído de unos peces a punto de ser devorados ἔσταν δ' αὐαλέοι καὶ ἀμήχανοι Opp.H.2.78.
• Etimología: v. αὖος.
