παρανοϊκός

Greek Monolingual

και, μη εν χρήσει τ. παρανοιακός, -ή, -ό
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην παράνοια ή αυτός που προσιδιάζει στην παράνοια
2. το αρσ. και θηλ. ως ουσ. ο παρανοϊκός, η παρανοϊκή
άτομο που πάσχει από παράνοια ή άτομο που συμπεριφέρεται σαν να πάσχει από παράνοια
3. φρ. α) «παρανοϊκή προσωπικότητα»
ιατρ. παθολογική προσωπικότητα που χαρακτηρίζεται από υπερεκτίμηση του Εγώ, καχυποψία, απουσία αυτοκριτικής, εσφαλμένη κρίση, διεκδικητική επιθετικότητα και υπερβολική ακαμψία στο ιδεολογικό πεδίο, ιδίως όσον αφορά στην κοινωνική ευταξία, η οποία οδηγεί σε κακώς αποδεκτή απομόνωση και σε σχετική κοινωνική έλλειψη προσαρμογής
β) «παρανοϊκή ιδέα»
ιατρ. ιδέα μη ανταποκρινόμενη στην πραγματικότητα, στην οποία όμως ο πάσχων πιστεύει ακράδαντα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παράνοια + κατάλ. -ικός (πρβλ. παλιρροϊκός και παλιρροιακός). Ο τ. παρανοιακός μαρτυρείται από το 1892 στην εφημερίδα Ακρόπολις].