σκόλυθρος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον,
A low, mean, shabby, Phot., Suid.
German (Pape)
[Seite 902] ὁ, 1) ein gleichsam gestutzter, niedriger Sitz, ein Schemel mit drei Füßen, Sp.; bei Poll. 10, 164 steht κόλυθρος aus Teleclid. – 2) σκόλυθρος als adj., niedrig, vom Orte und von der Gesinnung, niederträchtig, bes. geizig, σκνιπός, ἀνελεύθερος, ταπεινός, VLL.
Greek (Liddell-Scott)
σκόλυθρος: -ον, χαμηλός, ταπεινός, οὐτιδανός, μικρόφρων, χαμερπής, Φώτ., Σουΐδ.
Greek Monolingual
-ον, Α
1. χαμηλός
2. (για πρόσ.) χαμερπής, ποταπός, τιποτένιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχημ. από το σκολύθριον / σκόλυθρον].
