ἔρεβος
αἰτήσεις ἀκοὐεις σῶν ἱκετῶν· ταχἐως συνδραμεῖς ἀναπαὐων εὐεργετῶν· ἰάματα παρἐχεις, Ἱερἀρχα, τῇ πρὀς Θεὀν παρρησἰᾳ κοσμοὐμενος → You hear the prayers of your suppliants; quickly you come to their assistance, bringing relief and benefits; you provide the remedies, Archbishop, since you are endowed with free access to God.
French (Bailly abrégé)
ion. -εος, att. -ους, épq. -ευς (τό) :
1 obscurité, ténèbres en parl. des enfers ; l’Érèbe, les enfers ; qqf en parl. du fond de la mer ἔρεβος ὕφαλον SOPH l’abîme sous-marin;
2 n. pr. Erébos, fils du Chaos.
Étymologie: cf. ἐρέφω.
Greek Monotonic
ἔρεβος: τό, Αττ. γεν. Ἐρέβους, Ιων. Ἐρέβευς, Επικ. Ἐρέβεσφιν· Έρεβος, τόπος απόλυτου σκότους, πάνω από τον Άδη, σε Όμηρ. κ.λπ.· μεταφ., ἔρεβος ὕφαλον, το σκοτάδι της αβύσσου ή της θάλασσας, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἔρεβος: ους и εος τό (эп. gen. ἐρέβευς, ἐρέβεσφιν и ἐρέβευσφιν) мрак, тьма Anth.: ἔ. ὕφαλον Soph. подводная тьма, морская пучина.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: the dark of the underworld (Il.).
Derivatives: ἐρεβεννός, Aeol. < *ἐρεβεσ-νός prop. belonging to the ἔρεβος, dark (Il., Hes.), more common ἐρεμνός < *ἐρεβ-νός (cf. Risch 92; s. also on δεινός) id. (Il.); ἐρεβώδης ids. (late).
Origin: IE [Indo-European] [857] *h₁regʷos darkness (of the underworld)
Etymology: Old word for darkness etc., also in Sankrit, Armenian and Germanic : Skt. rájas- n. dark (lower) air, dust (diff. Burrow BSOAS 12, 645ff.; Gonda KZ 73, 163f.), Arm. erek, -oy evening, Goth. riqiz, OWNo. røkkr n. dark, dusk; IE *h₁régu̯os- n. - Pok. 857.
Middle Liddell
Erebus, a place of nether darkness, above Hades, Hom., etc.:—metaph., ἔρεβος ὕφαλον the darkness of the deep, Soph.
