κολεόν

English (LSJ)

Ep. and Lyr. usu. κουλεόν, τό,

   A sheath, scabbard, ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος Il.1.194; κολεῷ μὲν ἄορ θέο Od.10.333; ἂψ δ' ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος Il.1.220; ξίφεος μέγα κουλεόν 3.272; ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον 11.30, cf. Od.11.98, Pi.N.10.6; κολεῶν ἐρυστὰ… ξίφη S.Aj.730; φάσγανον κώπης λαβὼν ἐξεῖλκε κολεοῦ E. Hec.544; ἐν κολεῷ X.Cyr.1.2.9; μάχαιρα ἐλεφάντινον τὸ κολειὸν (sic) ἔχουσα IG22.1382.16 (κολεόν ib.1388.47); κολεὰ δύο ib.11(2).203B 39 (Delos, iii B.C.); κ., μέγα λώτινον ἔργον Theoc.24.45.    2 in insects, sheath, wing-case, Arist.HA531b24.

German (Pape)

[Seite 1472] τό, = κολεός; ion. κουλεόν, Il. 11, 30.

Greek (Liddell-Scott)

κολεόν: Ἰων. κουλεόν, ἴδε ἐν λ. κολεός.

French (Bailly abrégé)

οῦ (τό) :
fourreau d’une épée.
Étymologie: DELG pê apparenté à καλύπτω.

English (Autenrieth)

sheath or scabbard of a sword, made of metal, and decorated with ivory, Il. 11.30 ff., Il. 3.272.

English (Slater)

κολεόν
   1 sheath κολεοῦ γυμνὸν τινάσσων φάσγανον ἵκετ (N. 1.52) μονόψαφον ἐν κολεῷ κατασχοῖσα ξίφος (N. 10.6)

Greek Monolingual

κολεόν και κουλεόν, τὸ (Α)
βλ. κολεός.

Greek Monotonic

κολεόν: Ιων. κουλεόν, τό, θήκη ξίφους, θηκάρι σπαθιού, Λατ. culeus, σε Όμηρ., Αττ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κολεόν -ου, τό, ep. κουλεόν, ook - ός -οῦ, ὁ schede (van een zwaard).

Russian (Dvoretsky)

κολεόν: τό эп.-ион. = κολεός.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: sheath of a sword (Il.; s. Trümpy Fachausdrücke 62).
Other forms: -ός m., with lengthening κουλ-.
Compounds: Also in compp., e. g. κολεό-πτερος sheath-winged (of beetles) (Arist.), σιδηρο-κόλεος with iron sheath (pap. IIIa).
Derivatives: Denomin. κολεάζοντες ὠθοῦντες εἰς κολεόν, περαίνοντες H. (sens. obsc., thus Ath. Mitt. 59, 66; Syrus Va) with κολεασμός τὸ περαίνεσθαι H. Agreeing with εἰλεός a. o. in ending, κολεόν, -ός may stand for *κολεϜ-όν and be in connection with καλύ-πτω, κέλυ-φος (s. vv.; Bechtel Lex. s. v.). Whether also κόλυθροι pl. testicle (Arist.) with Bq belongs here, remains uncertain (κόλυθρον, -τρον also with ripe figs [Ath. 3, 76f.]; cf. also σκόλυθρον). -
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Agreeing with εἰλεός a. o. in ending, κολεόν, -ός may stand for *κολεϜ-όν and be in connection with καλύ-πτω, κέλυ-φος (s. vv.; Bechtel Lex. s. v.). Whether also κόλυθροι pl. testicle (Arist.) with Bq belongs here, remains uncertain (κόλυθρον, -τρον also with ripe figs [Ath. 3, 76f.]; cf. also σκόλυθρον). - After Meillet BSL 30, 115 A. 1 κολεόν comes, like Lat. culleus leather sack from a Mediterranaean language (with coleus, culio scrotum as Etruscan forms); cf. W.-Hofmann s. v. So prob. Pre-Greek.

Middle Liddell

a sheath, scabbard of a sword, Lat. culeus, Hom., attic

Frisk Etymology German

κολεόν: {koleón}
Forms: -ός m., mit metr. Dehnung κουλ-,
Grammar: n.,
Meaning: Schwertscheide, Scheide (seit Il.; vgl. Trümpy Fachausdrücke 62).
Composita : Auch in Kompp., z. B. κολεόπτερος mit Flügeldecken versehen (Arist.), σιδηροκόλεος mit eiserner Scheide (Pap. III^a).
Derivative: Denominativum κολεάζοντες· ὠθοῦντες εἰς κολεόν, περαίνοντες H. (sens. obsc., ebenso Ath. Mitt. 59, 66; Syrus V^a) mit κολεασμός· τὸ περαίνεσθαι H. Zu εἰλεός u. a. im Ausgang stimmend, kann κολεόν, -ός für *κολεϝόν stehen und zu καλύπτω, κέλυφος (s. dd.) in naher Beziehung stehen (Bechtel Lex. s. v.). Ob auch κόλυθροι pl. Hoden (Arist.) mit Bq u. a. hierher zu ziehen ist, bleibt wegen der Bedeutung unsicher (κόλυθρον, -τρον auch reife Feige [Ath. 3, 76f.]; vgl. auch zu σκόλυθρον).
Etymology : Nach Meillet BSL 30, 115 A. 1 stammt κολεόν ebenso wie das anklingende lat. culleus lederner Sack aus einer Mittelmeersprache; vgl. W.-Hofmann s. v.
Page 1,897-898