ὁμοιωματικός

English (LSJ)

ή, όν, denoting resemblance, ὄνομα D.T.636.12, cf. 637.11. Adv. -κῶς in a simile, Sch.Il.5.638.

German (Pape)

[Seite 337] zum Aehnlichmachen, zur Abbildung gehörig, Gramm.; auch adv., wie Schol. Il. 5, 638 und zu Opp. Hal. 2, 113.

Greek (Liddell-Scott)

ὁμοιωματικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς ὁμοιότητα, Θεόδ. Στουδ. 512D. - Ἐπίρρ. -κῶς, ἐν παρομοιώσει, Σχόλ. Βεν. εἰς Ἰλ. Ε. 638. 2) ὁμοιότητα δηλῶν, ὁμ. ὄνομα (τοσοῦτος, τοιοῦτος, τηλικοῦτος, καὶ τὰ τούτοις συνώνυμα) Διον. Θρᾷξ 636, 12.

Greek Monolingual

-ή, -ό (ΑΜ ὁμοιωματικός, -ή, -όν) ομοίωμα
γραμμ. (για αντωνυμία ή σύνδεσμο) αυτός που δηλώνει ομοιότητα προς κάτι («η λέξη όπως είναι ομοιωματικός σύνδεσμος»)
νεοελλ.
(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ομοιωματικά
σημεία γραφής (»)τα οποία τίθενται κάτω από φράση, λέξη ή αριθμό και με τα οποία υπονοείται η παραπάνω φράση ή λέξη ή ο παραπάνω αριθμός
νεοελλ.-μσν.
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ομοίωμα ή σε ομοίωση.
επίρρ...
ὁμοιωματικῶς (Α)
με παρομοίωση, με σύγκριση.