καλαμαῖος
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
English (LSJ)
α, ον,
A of or in the cornstalks (καλάμαι): καλαμαία, ἡ, a kind of grasshopper, μάντις ἁ κ. Theoc.10.18, cf. Sch., Hsch.: καλαμαῖον, τό, a small τέττιξ, Paus.Gr.Frr.87,401, Hsch. s.v. κερκώπη.
II Καλαμαῖα, τά, festival of Demeter and Persephone at Eleusis, IG22.949.9 (ii B.C.).
German (Pape)
[Seite 1306] α, ον, zum Schilfe, Rohre gehörig, im Rohre lebend; ἡ καλαμαία, sc. ἀκρίς, eine Heuschreckenart, auch μάντις genannt, Theocr. 10, 18. Nach Eust. 474, 44 brauchte man später ἡ καλαμαία = καλάμη. – Nach Hesych. ist τὸ καλαμαῖον = μικρὸν τεττίγιον.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
de chaume ; qui vit sur le chaume particul. en parl. de la sauterelle, de la cigale ou de la mante religieuse.
Étymologie: καλάμη.
Greek Monolingual
καλαμαῖος, -α, -ον (Α)
1. αυτός που προέρχεται από το καλάμι ή που υπάρχει στο καλάμι του σιταριού
2. το θηλ. ως ουσ. ἡ καλαμαία
είδος ακρίδας που αναπτύσσεται στο καλάμι
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ καλαμαῖον
μικρό τζιτζίκι
4. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ Καλαμαῖα
εορτή της Δήμητρας και της Περσεφόνης στην Ελευσίνα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καλάμη + -αῖος (πρβλ. δαφναίος, λογχαίος)].
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καλαμαῖος -α -ον [καλάμη] op halmen levend:. μάντις καλαμαία waarzegger op halmen (bidsprinkhaan) Theocr. 10.18.
