θεοληψία
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ἡ, A inspiration, Plu.2.763a. 2 superstition, ib.56e. 3 frenzy, madness, Vett.Val.210.4 (pl.).
German (Pape)
[Seite 1196] ἡ, göttliche Begeisterung, Plut. amator. 18.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 inspiration divine;
2 superstition.
Étymologie: θεόληπτος.
Russian (Dvoretsky)
θεοληψία: ἡ
1 боговдохновенность Plut.;
2 суеверность, суеверие Plut.
Greek (Liddell-Scott)
θεοληψία: ἡ, θεοπνευστία, θεία ἔμπνευσις, Πλούτ. 2. 763Α. 2) δεισιδαιμονία, αὐτόθι 56Ε.
Greek Monolingual
η (Α θεοληψία) θεόληπτος
η θεϊκή έμπνευση
νεοελλ.
(ψυχιατρ.) ψυχοπαθολογική κατάσταση κατά την οποία αυτός που πάσχει βρίσκεται συνεχώς σε έκσταση ενώπιον της ιδέας του θεού
αρχ.
1. δεισιδαιμονία
2. μανία, παραφροσύνη.
