ὁμοίϊος

From LSJ
Revision as of 14:30, 9 December 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(<b class="b2">)([\w\s'-äöüÄÖÜßÆæ]+), ([\w\s'-äöüÄÖÜßÆæ]+), ([\w\s'-äöüÄÖÜßÆæ]+)(<\/b>)" to "$2, $3, $4")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

μὴ μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας κόλαζε, ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας κώλυε → punish not only those who do wrong, but those who intend to do so

Source

German (Pape)

[Seite 334] ον, ep. = ὅμοιος, w. m. s. [Bei langer Endsylbe wird des Verses wegen die vorletzte Sylbe lang, z. B. ὁμοιΐου, vgl. Spitzner vers. her. p. 33.]

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
épq. c. ὅμοιος.

Russian (Dvoretsky)

ὁμοίϊος: эп. = ὅμοιος.

Greek (Liddell-Scott)

ὁμοίϊος: -ον, Ἐπικ. ἀντὶ ὅμοιος, ον, [ῑ χάριν τοῦ μέτρου πρὸ μακρᾶς συλλαβῆς, ὁμοιΐου πτολέμοιο Ἰλ. Ι. 440., Ν. 358, 635 ἀλλὰ ῐ πρὸ τοῦ καταληκτικοῦ ον, Δ 314, 444]. ― Ἴδε Κόντου Φιλολ. Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 168.

Greek Monotonic

ὁμοίϊος: -ον, Επικ. αντί ὅμοιος, -ον, σε Ομήρ. Ιλ. ( χάριν μέτρου πριν από μακρά συλλαβή).

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: Adjunct of πόλεμος, νεῖκος, θάνατος, γῆρας (Hom.), of old (e.g. H.) identified with ὁμοῖος or connected and as common (to all), (making) equal, impartial explained (which is supported by synonymous ξυνὸς Ἐνυάλιος (Σ 309).
Other forms: on -οίϊος for -οῖος cf. γελοίϊος (s. γελάω).
Origin: IE [Indo-European] [778] *h₃emh₃ -u- urging, pessing
Etymology: Acc. to an alternative interprtation by Anon. ap. Apollon. Lex. however = κακός, what Solmsen Unt. 101 f. (w. lit.) tries to argue etymologically: ὀμοίϊος (w. lenis) from *ὀμοιϜιος from *ὀμοι-Ϝα or rather for *ὀμο-Ϝιος from *ὀμο-Ϝα to Skt. ámī-vā f. misery, vexation, suffering (cf. ἀνία), ámī-ti urge, press (cf. on ὄμνυμι). Agreeing a.o. Brugmann Grundr.2 II: 1, 207 (doubting), Bq, WP. 1, 178, Pok. 778, Hofmann Et. Wb.; cf. Risch ξ 47 n. 2, Chantraine Gramm. hom. 1, 168. -- Diff. (to be rejected) Prellwitz Glotta 16, 155.

Frisk Etymology German

ὁμοίϊος: {homoíïos}
Forms: zu -οίϊος für -οῖος vgl. γελοίϊος (s. γελάω).
Meaning: Beiw. von πόλεμος, νεῖκος, θάνατος, γῆρας (Hom.), seit alters (z.B. H.) mit ὁμοῖος identifiziert oder verbunden und als ‘(allen) gemeinsam, gleich (machend), unparteiisch’ erklärt, wofür besonders das synonyme ξυνὸς Ἐνυάλιος (Σ 309) spricht;
Etymology : Nach einer alternativen Deutung bei Anon. ap. Apollon. Lex. dagegen = κακός, was Solmsen Unt. 101 f. (m. Lit.) etymologisch zu begründen versucht : ὀμοίϊος (m. Lenis) aus *ὀμοιϝιος von *ὀμοιϝα oder eher für *ὀμοϝιος von *ὀμοϝα zu aind. ámī- f. Drangsal, Plage, Leiden (vgl. ἀνία), ámī-ti andringen, bedrängen (vgl. zu ὄμνυμι). Zustimmend u.a. Brugmann Grundr.2 II: 1, 207 (zögernd), Bq, WP. 1, 178, Pok. 778, Hofmann Et. Wb.; zurückhaltend Risch ξ 47 A. 2, Chantraine Gramm. hom. 1, 168. — Anders (abzulehnen) Prellwitz Glotta 16, 155.
Page 2,388-389