ἀντίστροφος

English (LSJ)

ον,

   A turned so as to face one another: hence, correlative, co-ordinate, counterpart, Pl.Tht.158c, etc.; τινί to a thing, Id.Grg.464b, R.605a; ἡ ῥητορική ἐστιν ἀ. τῇ διαλεκτικῇ Arist.Rh.1354a1, Pol.1293a33, etc.; ἰατρικὴ ἀ. δικαιοσύνῃ Aristid.2.37 J.; also τινός the correlative or counterpart of .., Pl.R.530d, Grg.465d, Isoc.5.61, etc.; ἀ. . . ὥσπερ Arist.Pol.1292b7. Adv. -φως in a manner corresponding, τινί Pl.R. 539d; ἡ γλῶττα ὥσπερ -φως ἔχουσα τῷ μυκτῆρι being the counterpart of .., Arist.PA661a27; συμβαίνει δ' ἀντιστρόφως the result follows by a reversible proof, Id.Ph.265b8.    2 in Logic, converse, λόγος Phld.Rh.1.179S. Adv. -φως Id.Sign.6: also in Math., converse, θεώρημα Papp.970.20; τὰ ἀ. the converse proposition, Apollon.Perg.Con. 4.55. Adv. -φως conversely, ib.1.38, Max.Tyr.34.4.    3 contrary, opposed, τινός D.Chr.4.87; πρός τι Luc.Merc.Cond.31. Adv. -φως in the opposite way, Phld.Lib.p.31O., Ps.-Luc.Philopatr.18.    II that can be retorted, D.H.Rh.9.5 (as v.l., cf. ἀγχι-).    III ἐξ ἀντιστρόφου by an inverted construction (cf. ἀντιστροφή 11.2), Hdn.Fig. p.102S.    IV in lyrics, antistrophic, Arist.Pr.918b27, etc.: esp. Subst. ἀντίστροφος (sc. ᾠδή), ἡ, antistrophe, Id.Rh.1409a26, D.H, Comp.19, etc.; also of members in a rhet. period, ἐν στροφῇ καὶ ἀντιστρόφῳ Hermog.Id.1.11.    V f.l. for ἀμφίστροφος, wheeling both ways, A.Supp.882codd.    VI retorting a charge, Procop.Arc. 17.    VII ἀντίστροφος, ἡ, = ἀπόστροφος Sch.Ar.Pl.3.    2 ἀντίστροφοι, name for the two upper ribs, Poll.2.182.    VIII Adv. -φως crosswise, τὰς χεῖρας ἀλλήλαις ἐπιβάλλειν Gal.UP5.14; inversely, Herod.Med. ap. Orib.10.5.4, cf. Diogenian.3.30.

German (Pape)

[Seite 261] 1) nach der entgegengesetzten Seite gewandt, entgegengekehrt, βᾶρις Aesch. Suppl. 859. – 2) einander entsprechend, ἡ μουσικὴ ἀντίστροφος τῆς γυμναστικῆς Plat. Rep. VII, 522 a; δικαιοσύνη ἀντ. τῇ ἰατρικῇ Gorg. 464 b. Dah. geradezu ähnlich, Plut.; τὸ ἀντίστροφον, Gegenstück. Bei Arist. Polit. 4, 51, wie ἀνάλογος, in bestimmter Gliederung einander ausschließlich entsprechend; vgl. de ort. anim. 3, 11 rhet. 1, 1. Bei Gramm., z. B. Dion. Hal. C. V. 19, ἡ ἀντίστροφος, die Gegenstrophe. – Adv. ἀντιστρόφως, auf entgegengesetzte Weise, Plat. Rep. VII, 539 d.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντίστροφος: -ον, ἐστραμμένος οὕτως ὥστε νὰ εἶναι πρόσωπον πρὸς πρόσωπον πρὸς ἕτερον, τεθειμένος ἀπέναντι, ἑπομ. ἀντίστοιχος, Πλάτ. Θεαίτ. 158C, κτλ.· τινὶ ὁ αὐτ. Γοργ. 464Β, Πολ. 665Α, Ἀριστ. Ρητ. 1. 1, 1, Πολ. 4. 6, 11, κτλ.· ἀλλ’ ὡσαύτως, τινὸς ὡς ἐὰν ἦτο τὸ ἀντίστροφος οὐσιαστ., τὸ ἀντίστοιχον τοῦ…, Πλάτ. Πολ. 530D, Γοργ. 465D, Ἰσοκρ. 94D, κτλ. ἀντ. πρός τι Λουκ. Περὶ τῶν ἐπὶ μ. συν. 31: ― ἀντ. ὥσπερ Ἀριστ. Πολ. 4. 5, 2. ― Ἐπίρρ. -φως, τινὶ Πλάτ. Πολ. 539D. ΙΙ. ὅ,τι δύναται νὰ ἀνταποδοθῇ ὡς ἀπάντησις, Διον. Ἁλ. π. Ρητ. 9. 5. ΙΙΙ. ἐξ ἀντιστρόφου, δι’ ἀνεστραμμένης συντάξεως, Ρήτορες. ΙV. ἀντίστροφος, = ἀντιστροφὴ Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 19, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 253: ὡσαύτως, τὰ ἀντ. Ἀριστ. Προβλ. 19. 15.