κοπίς
γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λεγομένων → grammar is a practical knowledge of the usage of poets and writers of prose
English (LSJ)
(B), ίδος, ἡ, (κόπτω)
A chopper, cleaver, Hermipp.46 (anap.), Ar. Fr.138, S.Fr.894, D.S.12.24, etc.; νερτέρων κ., prob. for κόνις, S.Ant. 602 (lyr.); broad curved knife, used by the Thessalians, E.El.837; by Orientals, X.Cyr.2.1.9, 6.2.10: as Adj., κ. μάχαιρα E.Cyc.241: metaph., of Phocion, ἡ τῶν ἐμῶν λόγων κ. D.ap.Plu.Phoc.5. 2κόπις (parox.) κέντροιο κ. sting of a scorpion, Nic.Th.780; cf. κόπιες· κέντρα ὀρνίθ<ε>ια, Hsch. II among the Lacedaemonians, feast given on certain festivals to strangers, Cratin.164, Eup.138, Philyll.16.
German (Pape)
[Seite 1482] ἡ, Schlachtmesser, Opfer-, Kuchen-, Henkermesser; μάχαιρα, Eur. Cycl. 240; Ar. bei Poll. 10, 104; vgl. Ath. IV, 169 b; μαγειρική Plut. Lyc. 2 u. sonst; φονία Add. 3 (VI, 228); – der kurze, krumme Säbel der Barbaren, bes. der Perser, Xen. Cyr. 2, 1, 9 u. öfter; Plut. Alex. 16; neben ἀκινάκης, Aristid. 18; vgl. Curt. 8, 14; αἱμαλέαι, Leon. Tar. 23 (VI, 129); – übertr. nennt Demosthenes den Phocion ἡ τῶν ἐμῶν λόγων κοπίς, Plut. Phoc. 5; – κέντροιο κοπίς, vom Stachel des Skorpions, Nic. Ther. 780. – Bei den Lacedämoniern hieß so eine gewisse Mahlzeit, die man an einem Feste Fremden vorsetzte, Eupol. u. Cratin. Ath. IV, 138 e, vgl. Polemo ib. II, 56 a.
Greek (Liddell-Scott)
κοπίς: -ίδος, ἡ, (κόπτω) μάχαιρα ἀξινοειδὴς τοῦ μαγειρείου, Τουρκ. «σατῆρι», Ἕρμιππ. ἐν «Μοίραις» 1, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 184, κτλ., πρβλ. θήγω ΙΙ· πλατεῖα κυρτὴ μάχαιρα ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Θεσσαλοῖς, Εὐρ. Ἑλ. 837· καὶ παρὰ τοῖς ἀνατολικοῖς ἔθνεσι, Ξεν. Κύρ. 2. 1, 9., 6. 2, 10 (πρβλ. σάγαρις)· ὡσαύτως, κ. μάχαιρα Εὐρ. Κύκλ. 241· περὶ τοῦ ἐν Σοφ. Ἀντ. 602, ἴδε καταμάω· ― ὁ Δημ. συνείθιζε νὰ καλῇ τὸν Φωκίωνα ἡ τῶν ἐμῶν λόγων κοπίς, Πλουτ. Φωκ. 5. ΙΙ. κέντροιο κ., τὸ κέντρον σκορπίου, Νικ. Θηρ. 780. ΙΙ. παρὰ τοῖς Λακεδαιμονίοις, ἑστίασις τῶν ξένων κατά τινας ἑορτάς, ἐν τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι καλῶς Κρατῖν. ἐν «Πλούτοις» 1, Εὔπολ, ἐν «Εἵλωσιν» 1, Φιλύλλιος ἐν «Πόλεσιν» 7.
French (Bailly abrégé)
ίδος (ἡ) :
1 couteau de sacrifice ou de cuisine;
2 épée courte et tranchante des Orientaux.
Étymologie: R. Κοπ, v. κόπτω.
