ἀθήρ

English (LSJ)

έρος, ὁ,

   A awn, πυραμίνους ἀ. Hes.Fr.117; εἴσδυσις οὐδ' ἀθέρι prob. l. in Lyr.Adesp.2 B, cf. X. Oec.18.1, Arist.HA595b27:—in pl., chaff, Luc.Anach.31; χωρὶς δείσης καὶ ἀθέρος POxy.988 (iii A.D.).    II barb of a weapon, A.Fr.154, Hp.Epid.5.49, Plu.Cat.Mi.70.    III spine or prickle of a fish, prob. in Ath.7.303d.

German (Pape)

[Seite 46] έρος, ὁ, die Hachel an der Aehre (Schol. ad Luc. Anach. 25 τὰ τοῦ ἀστάχυος κέντρα), die Aehre selbst, Hes. frg. 2, 2; Nic. Th. 802; bei Aesch. frg. 138 Lanzenspitze; bei Plut. Cat. min. 70 die Schneide des Dolches. Uebertr. οὐ γὰρ καλάμη καὶ ἀθέρες ὑμεῖς ἐστε Luc. Anach. 31, Spreu.

Greek (Liddell-Scott)

ἀθήρ: έρος, ὁ ἀθέρας, ἤτοι ἡ ἀκὶς τοῦ στάχυος τοῦ σίτου ἢ αὐτὸς ὁ στάχυς, Λατ. spica, Ἡσ. Ἀποσπ. 2. 2. Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 8. 8, 1., λέπυρον, ἄχυρον, Λουκ. Ἀναχ. 31. ΙΙ. αἰχμὴ ὅπλου, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 153. Ἱππ. 496. 54., 1153Η, Πλουτ. Κάτ. Νεώτ. 70· (περὶ τῆς ῥίζης ἴδε ἐν λέξ. ἄνθος).

French (Bailly abrégé)

έρος (ὁ) :
barbe d’épi ; p. anal. pointe de lance, de javelot, d’épée.
Étymologie: cf. ἄνθος.

Spanish (DGE)

-έρος, ὁ

• Prosodia: [ᾰ-]
I 1arista del trigo, la cebada, etc. πυραμίνων ἀ. Hes.Fr.62, cf. X.Oec.18.1, Arist.HA 595^b27, Thphr.CP 4.7.4, Nic.Th.803, AP 11.91 (Lucill.), Ael.NA 8.9, Sch.Theoc.1.52a, Gloss.2.25.
2 cascabillo Hp.Morb.3.17, SB 16172.10 (III d.C.), plu., Luc.Anach.31.
II fig.
1 lengüeta, punta de flecha o espada, A.Fr.154, Hp.Epid.5.49, Philonid.12, Plu.Cat.Mi.70.
2 lengua de fuego πυρὸς δ' ἀθήρ E.Fr.665a.
3 aleta de pescado, Ath.303d.
4 aguja εἴσδυσις οὐδ' ἀθέρι SHell.253.1.

• Etimología: Parece indudable la relación de ἀ., ἀθερίνη, ἀθερώδης, etc. c. el grupo que presenta ἀνθ- como ἀνθέριξ, ἀνθέρικος, etc. La alternancia ἀθ-/ἀνθ- es oscura: postular *andher/n̥dher es posible, así como suponer influencia analógica de ἄνθος. Quizá se trate de palabras de sustrato pregriego.

Greek Monotonic

ἀθήρ: -έρος, ὁ,
I. 1. αθέρας, στάχυ σιταριού, σε Ησίοδ.
2. φλούδα σιταριού, άχυρο, σε Λουκ.
II. αιχμή όπλου, σε Αισχύλ. κ.λπ.