ὠφέλιμος
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. → For thine is the kingdom, and the power, and the glory, of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit forever and ever. Amen.
English (LSJ)
ον, rarely η, ον, Pl.Chrm.174d (dub. l.), R.607d:—
A helping, aiding, useful, serviceable, beneficial, sts. of persons, as Id.Men.98c, R.461b (Comp.), X.Mem.2.7.9: but more freq. of things, Th.2.46, etc.; τινι to one, E.Ion138 (lyr.), Th.4.44, 7.64, etc.; ἔς τι for a purpose, Id.3.68; πρὸς τὰς πολιτείας Pl.R.607d; ὑπέρ τινος X. Cyr.6.2.34; κρίνειν τι ὠ. Th.1.22; τὸ ὠ. as Subst., Pl.R.457d; τὸ ὑμῖν ὠ. Th.1.76, cf. E. l. c.: Comp. and Sup., -ώτερος, -ώτατος, Th.1.93, Pl.R.461b, Tht.179a. Adv. -μως X.Mem.4.4.1, Pl.Grg.470a, Chrm. 163c: Sup. -ώτατα X.Eq.6.1.
Greek (Liddell-Scott)
ὠφέλιμος: -ον, σπανίως η, ον, Πλάτ. Χαρμ. 174D, Πολ. 607D· - ὁ φέρων ὄφελος, βοηθητικός, ὠφελείας πρόξενος, ἐπωφελὴς, χρήσιμος, ὠφέλιμος, ἐνίοτε ἐπὶ προσώπων, ὡς ἐν Πλάτ. Μένων 98C, Πολ. 461Α, Ξεν. Ἀπομν. 2. 7, 9· ἀλλὰ συνηθέστερον ἐπὶ πραγμάτων, Θουκ. 2. 46, Πλάτ., κλπ.· εἴς τινα, Εὐρ. Ἴων 138, Θουκ. 4. 44., 7. 64, κλπ.· ἔνθ’ ἀνωτ.· ὑπέρ τινος Ξεν. Κύρ. 6. 2, 34· κρίνειν τι ὠφ. Θουκ. 1. 22· - τὸ ὠφέλιμον ὡς οὐσιαστ., Πλάτ. Πολ. 457D· τὸ ὑμῖν ὠφ. Θουκ. 1. 76. -Συγκρ. καὶ ὑπερθ. -ώτερος, - ώτατος, Θουκ. 1. 93, Πλάτ. Πολ. 461Α. Θεαίτ. 179Α. - Ἐπίρρ., -μως, Ξενοφ. Ἀπομν. 4. 4, 1, Πλάτ.· ὑπερθ. -ώτατα, Ξεν. Ἱππ. 6. 1.
French (Bailly abrégé)
ος ou η, ον :
1 secourable;
2 utile, avantageux, profitable ; τὸ ὠφέλιμον, l’utile, l’avantage;
Cp. ὠφελιμώτερος, Sp. ὠφελιμώτατος.
Étymologie: ὠφελέω.
English (Strong)
from a form of ὄφελος; helpful or serviceable, i.e. advantageous: profit(-able).
Greek Monolingual
-η, -ο / ὠφέλιμος, -ον, ΝΜΑ, θηλ. σπαν. και -ίμη, ΜΑ
1.αυτός που ωφελεί, επωφελής, χρήσιμος (α. «η άθληση είναι ωφέλιμη για το σώμα» β. «τὸ καλὸν ἔργον ἀγαθόν τε καὶ ὠφέλιμον», Πλάτ.)
2. το ουδ. ως ουσ. το ωφέλιμο- ωφέλεια, χρησιμότητα (α. «τί το ωφέλιμο βλέπεις σε αυτήν την ενέργεια;» β. «τὰς πόλεις ἐπὶ τὸ ὑμῑν ὠφέλιμον καταστησάμενος», Θουκ.)
νεοελλ.
φρ. α) «ωφέλιμο βάρος» — το βάρος που μπορεί να μεταφέρει ένα όχημα, αφού αφαιρεθεί το απόβαρό του
β) «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» — βλ. τερπνός.
επίρρ...
ωφελίμως / ὠφελίμως ΝΜΑ, και ωφέλιμα Ν
κατά τρόπο ωφέλιμο, επωφελώς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠφελῶ + κατάλ. -ιμος (πρβλ. φρόν-ιμος)].
