κοίμησις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A lying down to sleep, κοιμήσεις ἐπὶ θύραις Pl.Smp.183a; ἡ κ. τοῦ ὕπνου Ev.Jo.11.13.    II the sleep of death, LXX Si.46.19, 48.13, Tab.Defix.Aud.242.30 (Carthage, iii A.D.).

German (Pape)

[Seite 1467] ἡ, das Schlafen; Plat. Conv. 183 a im plur.; vom Todesschlafe, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

κοίμησις: -εως, ἡ, τὸ κοιμᾶσθαι, κοιμήσεις ἐπὶ θύραις Πλάτ. Συμπ. 183A· ἡ κ. τοῦ ὕπνου Εὐαγγ. κ. Ἰωάνν. ια΄, 13. ΙΙ. ὁ θάνατος, Ἑβδ. (Σειράχ. ΜϚ΄, 19, καὶ ἀλλ.).

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 action de se coucher;
2 sommeil de la mort.
Étymologie: κοιμάω.

English (Strong)

from κοιμάω; sleeping, i.e. (by implication) repose: taking of rest.

English (Thayer)

κοιμησως, ἡ, a reposing, taking rest: Winer's Grammar, § 59,8a.); of death, a lying, reclining, Plato, conv., p. 183a.

Greek Monotonic

κοίμησις: -εως, ἡ, αποκοίμηση, ξάπλωμα για ύπνο, κατάκλιση, σε Πλάτ., Κ.Δ.