αγενής

Greek Monolingual

-ές (Α ἀγενής, -ές)
μσν.- νεοελλ.
ο μη ευγενικός, απρεπής, ανάγωγος, χυδαίος
αρχ.
1. αγέννητος, αδημιούργητος
2. αυτός που κατάγεται από ταπεινή οικογένεια (αντίθ. του ἀγαθός)
3. άτεκνος.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ἀ- στερητ. + γένος.
ΠΑΡ. αγένεια, αγενικός, άγενος].