ἀνεκδιήγητος

English (LSJ)

ον,

   A indescribable, ineffable, 2 Ep.Cor.9.15, Hsch., v.l. in Aristeas99.

German (Pape)

[Seite 221] unbeschreiblich, Sp., auch adv.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνεκδιήγητος: -ον, ἀπερίγραπτος, ἀνέκφραστος, χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ Ἐπιστ. πρὸς Κορ. Β, θ΄, 15, Ἐκκλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
que l’on ne peut expliquer ou raconter, ineffable.
Étymologie: ἀ, ἐκδιηγέομαι.

Spanish (DGE)

-ον
I 1no relatado οὐδε ἀ. ἐᾶσαι τὰς συκοφαντίας Ath.Al.Apol.Sec.47.1, cf. Hsch.
2 indescriptible, inenarrable κράτος 1Ep.Clem.61.1, νερτέρων ἀ. κλίματατ 1Ep.Clem.20.5, cf. Rh.3.747, Aristeas 99.
II adv. -ως de modo indescriptible ἀ. τῆς τριάδος οὔσης ἐν ταυτότητι δοξολογίας Epiph.Const.Haer.74.12.

English (Strong)

from Α (as a negative particle) and a presumed derivative of ἐκδιηγέομαι; not expounded in full, i.e. indescribable: unspeakable.

English (Thayer)

ἀνεκδιηγητον (alpha privative and ἐκδιηγέομαι, which see), unspeakable, indescribable: δωρεά, to describe and commemorate which words fail. (Only in ecclesiastical writings. (Clement of Rome, 1 Corinthians 20,5 [ET]; 49,4 [ET]; Athenagoras, Theophilus of Antioch, others).)

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀνεκδιήγητος, -ον) εκδιηγούμαι
αυτός που δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί, απερίγραπτος, ανείπωτος.

Greek Monotonic

ἀνεκδιήγητος: -ον (ἐκδιηγέομαι), απερίγραπτος, ανέκφραστος, σε Καινή Διαθήκη