ἐπικοπή
εἰργάζοντο λογάδην φέροντες λίθους καὶ ξυνετίθεσαν ὡς ἕκαστόν τι ξυμβαίνοι → they went to work bringing the stones as they picked them out and put them together as each one happened to fit
English (LSJ)
ἡ,
A cutting close, pollarding, of trees, Thphr.CP5.17.3. 2. cutting down, felling, μιᾶς ἐπικοπῆς εἶναι fall by a single blow, D.C.38.50, 49.29 (owing to f.l. in Th.5.103). 3. in building, dressing, trimming face of blocks of masonry, ἐπικόπτων τὰς ἐπικοπάς BCH35.43 (Delos), cf. IG 7.3073.71 (Lebad.); ἐ. στρωτήρων ib.4.1484.235 (Epid.). II. interruption, Philostr.VS2.30.
German (Pape)
[Seite 951] ἡ, das Beschneiden, Köpfen der Bäume, Theophr.; der Schlag, neben τραύματα, Dio Cass. 49, 29.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπικοπή: ἡ, ἐπικοπὴ εἶναι ὅταν τις κόψῃ τοὺς κλάδους δένδρου καὶ καταλίπῃ μόνον τὸ στέλεχος, «καλοῦσι δὲ ἐπικοπὴν ὅταν ἀφαιρεθείσης τῆς κόμης ἐπικόψῃ τις τὸ ἄκρον» Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 5, 17, 3· μιᾶς ἐπικοπῆς, μὲ ἓν κτύπημα, Δίων Κ. 38. 50., 49. 29.
Greek Monolingual
ἐπικοπή, ἡ (Α) επικόπτω
1. κόψιμο, αποκοπή
2. (ειδ.) κλάδεμα δέντρων
3. χτύπημα για να αποκόψει κανείς κάτι
4. κόψιμο δέντρων, υλοτομία
5. (για πέτρες οικοδομής) η πελεκημένη πλευρά
6. εμπόδιο, κώλυμα.
