θαλασσοκρατέω
οἵ γε καὶ ἐν τῷ παρόντι ἀντιπάλως μᾶλλον ἢ ὑποδεεστέρως τῷ ναυτικῷ ἀνθώρμουν → whose navy, even as it was, faced the Athenian more as an equal than as an inferior
English (LSJ)
A to be master of the sea, Hdt.3.122, Th.7.48, Plb.1.7.6, Phylarch.1 J.:—Pass., to be beaten at sea, Demetr.Com. Vet.2.
German (Pape)
[Seite 1183] das Meer beherrschen, die Oberherrschaft zur See haben; Her. 3, 122; Thuc. 7, 48; Pol. 1, 7, 6; Lucill. 112 (XI, 247). – Pass., com. bei E. M. 335, 18.
Greek (Liddell-Scott)
θᾰλασσοκρᾰτέω: εἶμαι κύριος τῆς θαλάσσης, Ἡρόδ. 3. 122, Θουκ. 7. 48. - Παθ., ἡττῶμαι κατὰ θάλασσαν, Δημήτρ. Κωμ. Σικ. 2.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
dominer sur mer.
Étymologie: θάλασσα, κρατέω.
Greek Monotonic
θᾰλασσοκρᾰτέω: είμαι αφέντης της θάλασσας, σε Ηρόδ., Θουκ.
Russian (Dvoretsky)
θᾰλασσοκρᾰτέω: атт. θαλαττο-κρατέω (тж. θ. τῷ ναυτικῷ Plut.) господствовать на море Her., Thuc., Polyb., Anth.
Middle Liddell
θᾰλασσο-κρᾰτέω,
to be master of the sea, Hdt., Thuc.
