μελάγχλωρος
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς, ὧν ἀριθμὸν ἐν νεκροῖς πλεῖστον δέδεκται Φερσέφασσ' ὀλωλότων. → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own, those many who have perished, and whom Persephone hath received among the dead. | Tomb, bridal-chamber, deep-dug eternal prison where I go to find my own, whom in the greatest numbers destruction has seized and Persephone has welcomed among the dead.
English (LSJ)
ον,
A dark olive-coloured, sallow, v.l. in Hp.Epid.6.2.19, prob. in Arist. Phgn.812a19, cf. Gal.13.460, Vett.Val.111.9, Aret.SD2.1; χροιή ib. 1.5; χολή ib.15.
German (Pape)
[Seite 118] schwarzgelb od. schwarzbraun, s. v. l. für μελίχλωρος, Plat. Rep. V, 474 e.
Greek (Liddell-Scott)
μελάγχλωρος: -ον, μελανόχλωρος, ὁ ἔχων χρῶμα μελανίζον, Ἀρετ. π. Αἰτ. Χρον. Παθ. 2. 1, κτλ.
Greek Monolingual
μελάγχλωρος και μελανόχλωρος, -ον (Α)
αυτός που έχει μελανωπό χρώμα, μαυροπράσινος ή πρασινοκίτρινος («μελάγχλωρος χολή», Αρετ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέλας, -ανος + χλωρός (πρβλ. λευκό-χλωρος, μελί-χλωρος)].
