ἐπαοιδή
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
English (LSJ)
ἡ, Ion. and poet. for ἐπῳδή (q. v.).
German (Pape)
[Seite 904] ἡ, der Zaubergesang, Od. 16, 457; Pind. P. 3, 51. 4, 217; Her. 1, 132 u. Sp., wie Call. 14 (XII, 150); auch in sp. Prosa, wie bei Ael.; s. Lob. zu Phryn. 243.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαοιδή: ἡ, Ἰων. καὶ ποιητ. ἀντὶ τοῦ ἐπῳδή.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
poét. et ion. c. ἐπῳδή;
incantation.
Étymologie: ἐπί, ἀοιδή.
English (Autenrieth)
(ἐπαείδω): incantation, spell, Od. 19.457†.
Greek Monolingual
ἐπαοιδή, η (Α)
ιων. και ποιητ. τ. αντί ἐπῳδή.
Greek Monotonic
ἐπαοιδή: ἡ, Ιων. και ποιητ. αντί ἐπῳδή.
Russian (Dvoretsky)
ἐπᾰοιδή: ῆς ἡ эп.-ион. = ἐπῳδή.
