κακοδαιμονέω
ἑτέρως ἠδύνατο βέλτιον ἢ ὡς νῦν ἔχει κατεσκευάσθαι → otherwise they could have been constructed better than they are now (Galen, On the use of parts of the body 4.143.1 Kühn)
English (LSJ)
A to be unfortunate, unhappy, X. Hier.2.4, Epicur.Fr.485, Phld.Vit.p.34 J., J.BJ1.22.1, Plu.2.76a, Arr.Epict.1.25.13. II Astrol., occupy the region of κακὸς δαίμων, Doroth. ap. Heph.Astr.3.9, Ptol.Tetr.195, Cat.Cod.Astr.8(4).130.
German (Pape)
[Seite 1299] 1) dasselbe, von Phryn. p. 79 (vgl. Lob.) als minder gut attisch verworfen; κακοδαιμονοῦσι γὰρ ἄνθρωποι καὶ ὑπερβάλλουσιν ἀνοίᾳ Dem. 8, 16, wo aber wohl κακοδαιμονῶσι zu ändern ist; Plut. Luc. 4. – 2) ein κακοδαίμων, unglücklich sein, Xen. Hier. 2, 4 u. Sp., wie Plut. de prof. virt. sent. p. 242.
Greek (Liddell-Scott)
κᾰκοδαιμονέω: εἶμαι δυστυχής, Ξεν. Ἱέρ. 2, 4, Πλούτ. 2.76Α· ἴδε τῷ προηγούμ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
être malheureux.
Étymologie: κακοδαίμων.
Greek Monotonic
κᾰκοδαιμονέω: είμαι δυστυχής, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
κᾰκοδαιμονέω: быть несчастным Plut.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακοδαιμονέω [κακοδαίμων] ongelukkig zijn.
Middle Liddell
κᾰκοδαιμονέω,
to be unfortunate, Xen.
